Ãëàâà øåñòíàäöàòàÿ
×åðåç íåñêîëüêî äíåé, âå÷åðîì, Ãåíà óñòðîèë ìàëåíüêîå ñîâåùàíèå. - Ìîæåò, ýòî íå ñîâñåì òàêòè÷íî, òî, ÷òî ÿ õî÷ó ñêàçàòü, - íà÷àë îí, - íî âñ¸-òàêè ÿ ñêàæó. Ìíå î÷åíü íðàâèòñÿ òî, ÷òî ìû ñ âàìè äåëàåì. Ýòî ìû ïðîñòî çäîðîâî ïðèäóìàëè! Íî ñ òåõ ïîð, êàê ìû âñ¸ ýòî çäîðîâî ïðèäóìàëè, ÿ ïîòåðÿë âñÿêèé ïîêîé! Äàæå íî÷üþ, êîãäà âñå íîðìàëüíûå êðîêîäèëû ñïÿò, ÿ äîëæåí âñòàâàòü è ïðèíèìàòü ïîñåòèòåëåé. Òàê ïðîäîëæàòüñÿ íå ìîæåò! Íàäî îáÿçàòåëüíî íàéòè âûõîä. - À ìíå êàæåòñÿ, ÷òî ÿ óæå íàø¸ë, - ñêàçàë ×åáóðàøêà. - Òîëüêî ÿ áîþñü, ÷òî ýòî âàì íå ïîíðàâèòñÿ! - ×òî æå? - Íàì íóæíî ïîñòðîèòü íîâûé äîì. Âîò è âñ¸! - Âåðíî, - îáðàäîâàëñÿ Ãåíà. - À ñòàðûé ìû çàêðîåì! - Ïîêà çàêðîåì, - ïîïðàâèëà åãî Ãàëÿ. -À ïîòîì ñíîâà îòêðîåì â íîâîì äîìå! - Èòàê, ñ ÷åãî æå ìû íà÷í¸ì? - ñïðîñèë Ãåíà. - Ïðåæäå âñåãî íóæíî âûáðàòü ó÷àñòîê, - îòâåòèëà Ãàëÿ. - À ïîòîì íàì íàäî ðåøèòü, èç ÷åãî ìû áóäåì ñòðîèòü. - Ñ ó÷àñòêîì äåëî ïðîñòî, - ñêàçàë êðîêîäèë. - Ïîçàäè ìîåãî äîìà åñòü äåòñêèé ñàä, à ðÿäîì ñ íèì íåáîëüøàÿ ïëîùàäêà. Òàì è áóäåì ñòðîèòü. - À èç ÷åãî? - Êîíå÷íî, èç êèðïè÷åé. - À ãäå æå èõ âçÿòü? - Íå çíàþ. -È ÿ íå çíàþ, - ñêàçàëà Ãàëÿ. - È ÿ òîæå íå çíàþ, - ñêàçàë ×åáóðàøêà. - Ïîñëóøàéòå, - âäðóã ïðåäëîæèëà Ãàëÿ, - äàâàéòå ïîçâîíèì â ñïðàâî÷íîå áþðî! - Äàâàéòå, - ñîãëàñèëñÿ êðîêîäèë è òóò æå ñíÿë òåëåôîííóþ òðóáêó. - Àëëî, ñïðàâî÷íîå! - ñêàçàë îí. - Âû íå ïîäñêàæåòå íàì, ãäå ìîæíî äîñòàòü êèðïè÷è? Ìû õîòèì ïîñòðîèòü ìàëåíüêèé äîìèê. - Ìèíóòî÷êó! - îòâåòèëî ñïðàâî÷íîå. - Äàéòå ïîäóìàòü. - À ïîòîì ñêàçàëî: Âîïðîñîì êèðïè÷åé ó íàñ çàíèìàåòñÿ Èâàí Èâàíîâè÷. Òàê ÷òî èäèòå ê íåìó. - À ãäå îí æèâ¸ò? - ñïðîñèë Ãåíà. - Îí íå æèâ¸ò, - îòâåòèëî ñïðàâî÷íîå, - îí ðàáîòàåò.  áîëüøîì çäàíèè íà ïëîùàäè. Äî ñâèäàíèÿ. - Íó ÷òî æ, - ñêàçàë Ãåíà, - ïîøëè ê Èâàí Èâàíîâè÷ó! - È îí âûòàùèë èç øêàôà ñâîé ñàìûé íàðÿäíûé êîñòþì. |
Chapitro deksesa Post kelke da tagoj, vespere, Geno aranghis malgrandan kunsidon. - Eble, tio, kion mi volas diri, estas ne estas delikata, - komencis li, - sed mi tamen diros. Al mi tre plachas tio, kion ni kun vi faras. Tion ni simple brilege elpensis! Sed ekde tiam, kiam ni chion tion brilege elpensis, mi perdis chian trankvilon! Ech nokte, kiam chiuj normalaj krokodiloj dormas, mi devas ellitighi kaj akcepti vizitantojn. Tiel dauri ne povas! Ni nepre devas trovi eliron. - Sed al mi shajnas, ke mi jam trovis, - diris Cheburashko. - Tamen mi timas, ke tio al vi ne ekplachos. - Kio do? - Ni devas konstrui novan domon. Jen chio! - Ghuste, - ekghojis Geno. - Kaj la malnovan ni fermos! - Dume fermos, - korektis lin Galja. - Kaj poste ni ree malfermos ghin en nova domo! - Do, de kio ni komencos? - demandis Geno. - Antau chio necesas elekti lokon, - respondis Galja. - Kaj poste ni devos decidi, el kio ni faros la konstruajhon. - Pri loko estas simple, - diris krokodilo. - Malantau mia domo estas infanghardeno, kaj apud ghi - negranda placeto. Kaj tie ni konstruos. - Sed el kio? - Certe, el brikoj. - Sed kie do preni ilin? - Mi ne scias. - Ankau mi ne scias, - diris Cheburashko. - Auskultu, - subite Galja, - ni telefonu al informejo! - Ni telefonu, - konsentis krokodilo kaj tuj prenis auskultilon. - Halo, informejo! - diris li. - Chu vi povas konsili, kie eblas preni brikojn? Ni volas konstrui malgrandan dometon. - Momenton! - respondis informejo. - Lasu ekpensi. Kaj poste ghi diris: Pri brikoj che ni okupighas Ivan Ivanovich. Do iru al li. - Sed kie li loghas? - demandis Geno. - Li ne loghas, - respondis informejo, - li laboras. En granda domo sur placo. Ghis revido. - Nu kio do, - diris Geno, - ni iru al Ivan Ivanovich! - Kaj li prenis el shranko sian plej paradan kostumon. |
Ãëàâà ñåìíàäöàòàÿ Èâàí Èâàíîâè÷ ñèäåë â áîëüøîì ñâåòëîì êàáèíåòå çà ïèñüìåííûì ñòîëîì è ðàáîòàë. Èç áîëüøîé êó÷è áóìàã íà åãî ñòîëå îí áðàë îäíó, ïèñàë íà íåé: "Ðàçðåøèòü. Èâàí Èâàíîâè÷" - è îòêëàäûâàë â ëåâóþ ñòîðîíó. Çàòåì îí áðàë ñëåäóþùóþ áóìàæêó, ïèñàë íà íåé: "Íå ðàçðåøèòü. Èâàí Èâàíîâè÷" - è îòêëàäûâàë â ïðàâóþ ñòîðîíó. È òàê äàëüøå: "Ðàçðåøèòü. Èâàí Èâàíîâè÷". "Íå ðàçðåøèòü. Èâàí Èâàíîâè÷". - Çäðàâñòâóéòå, - âåæëèâî ïîçäîðîâàëèñü íàøè äðóçüÿ, âõîäÿ â êîìíàòó. - Çäðàâñòâóéòå, - îòâåòèë Èâàí Èâàíîâè÷, íå îòðûâàÿñü îò ðàáîòû. Ãåíà ñíÿë ñâîþ íîâóþ øëÿïó è ïîëîæèë å¸ íà óãîë ñòîëà. Òóò æå Èâàí Èâàíîâè÷ íàïèñàë íà íåé: "Ðàçðåøèòü. Èâàí Èâàíîâè÷", ïîòîìó ÷òî ïåðåä ýòèì îí íàïèñàë íà êàêîé-òî áóìàæêå: "Íå ðàçðåøèòü. Èâàí Èâàíîâè÷". - Âû çíàåòå, íàì íóæíû êèðïè÷è!.. - íà÷àëà ðàçãîâîð Ãàëÿ. - Ñêîëüêî? - ïîèíòåðåñîâàëñÿ Èâàí Èâàíîâè÷, ïðîäîëæàÿ ïèñàòü. - Ìíîãî, - òîðîïëèâî âñòàâèë ×åáóðàøêà. - Î÷åíü ìíîãî. - Íåò, - îòâåòèë Èâàí Èâàíîâè÷, - ìíîãî ÿ äàòü íå ìîãó. Ìîãó äàòü òîëüêî ïîëîâèíó. - À ïî÷åìó? - Ó ìåíÿ òàêîå ïðàâèëî, - îáúÿñíèë íà÷àëüíèê, - âñ¸ äåëàòü íàïîëîâèíó. - À ïî÷åìó ó âàñ òàêîå ïðàâèëî? - ñïðîñèë ×åáóðàøêà. - Î÷åíü ïðîñòî, - ñêàçàë Èâàí Èâàíîâè÷. - Åñëè ÿ âñ¸ áóäó äåëàòü äî êîíöà è âñåì âñ¸ ðàçðåøàòü, òî ïðî ìåíÿ ñêàæóò, ÷òî ÿ ñëèøêîì äîáðûé è êàæäûé ó ìåíÿ äåëàåò ÷òî õî÷åò. À åñëè ÿ íè÷åãî íå áóäó äåëàòü è íèêîìó íè÷åãî íå áóäó ðàçðåøàòü, òî ïðî ìåíÿ ñêàæóò, ÷òî ÿ áåçäåëüíèê è âñåì òîëüêî ìåøàþ. À òàê ïðî ìåíÿ íèêòî íè÷åãî ïëîõîãî íå ñêàæåò. Ïîíÿòíî? - Ïîíÿòíî, - ñîãëàñèëèñü ïîñåòèòåëè. - Òàê ñêîëüêî êèðïè÷åé âàì íóæíî? - Ìû õîòåëè ïîñòðîèòü äâà ìàëåíüêèõ äîìèêà, - ñõèòðèë êðîêîäèë. - Íó ÷òî æ, - ñêàçàë Èâàí Èâàíîâè÷, - ÿ âàì äàì êèðïè÷è íà îäèí ìàëåíüêèé äîìèê. Ýòî áóäåò êàê ðàç òûñÿ÷à øòóê. Èä¸ò? - Èä¸ò, - êèâíóëà ãîëîâîé Ãàëÿ. - Òîëüêî íàì åù¸ íóæíà ìàøèíà, ÷òîáû ïðèâåçòè êèðïè÷è. - Íó íåò, - ïðîòÿíóë Èâàí Èâàíîâè÷, - ìàøèíó ÿ âàì äàòü íå ìîãó. ß ìîãó äàòü òîëüêî ïîëìàøèíû. - Íî âåäü ïîëîâèíêà ìàøèíû íå ñìîæåò åõàòü! - âîçðàçèë ×åáóðàøêà. - Äåéñòâèòåëüíî, - ñîãëàñèëñÿ íà÷àëüíèê, - íå ñìîæåò. Íó òîãäà ìû ñäåëàåì òàê. ß âàì äàì öåëóþ ìàøèíó, íî ïðèâåçó êèðïè÷è òîëüêî íà ïîëîâèíó äîðîãè. - Ýòî áóäåò êàê ðàç âîçëå äåòñêîãî ñàäèêà, - ñíîâà ñõèòðèë Ãåíà. - Çíà÷èò, äîãîâîðèëèñü, - ñêàçàë Èâàí Èâàíîâè÷. È îí îïÿòü çàíÿëñÿ ñâîåé âàæíîé ðàáîòîé - äîñòàë èç êó÷êè áóìàæêó, íàïèñàë íà íåé: "Ðàçðåøèòü. Èâàí Èâàíîâè÷" - è ïîòÿíóëñÿ çà ñëåäóþùåé. |
Chapitro
deksepa Ivan Ivanovich sidis che skribotablo en granda luma kabineto kaj laboris. El granda amaso da paperoj li prenadis unu, skribis sur ghi: "Permesi. Ivan Ivanovich" - kaj metadis en maldekstran flankon. Poste li prenadis sekvan papereton, skribis sur ghi: "Ne permesi. Ivan Ivanovich" - kaj metadis en dekstran flankon. Kaj tiel plu: "Permesi. Ivan Ivanovich". "Ne permesi. Ivan Ivanovich". - Saluton, - ghentile diris niaj amikoj, enirante en chambron. - Saluton, - respondis Ivan Ivanovich, ne fortirante sin de la laboro. Geno desurkapigis sian novan chapelon kaj metis ghin sur angulon de tablo. Ivan Ivanovich tuj skribis sur ghi: "Permesi. Ivan Ivanovich", char antau tio li skribis sur iu papero: "Ne permesi. Ivan Ivanovich". - Chu vi scias, ni bezonas brikojn!.. - komencis interparolon Galja. - Kiom? - ekinteresighis Ivan Ivanovich, daurigante skribi. - Multe, - haste intervenis Cheburashko. - Tre multe. - Ne, - respondis Ivan Ivanovich, - mi ne povas doni multe. Mi povas doni nur duonon. - Sed kial? - Mi havas tian regulon, - klarigis chefulo, - chion fari duone. - Sed kial vi havas tian regulon? - demandis Cheburashko. - Tre simple, - diris Ivan Ivanovich. - Se mi farados chion ghisfine kaj chion al chiuj permesados, do oni diros pri mi, ke mi estas tro bonkora kaj ke chiu che mi faras kion volas. Sed se mi nenion farados kaj al chiuj chion malpermesados, do oni diros pri mi, ke mi estas senfarulo kaj al chiuj nur malhelpas. Sed tiel neniu diros pri mi ion malbonan. Komprenite? - Komprenite, - konsentis vizitantoj. - Do kiom da brikoj vi bezonas? - Ni volis konstrui du malgrandajn dometojn, - ruze diris krokodilo. - Nu kio do, - diris Ivan Ivanovich, - mi donos al vi brikojn por unu malgranda dometo. Tio estos precize mil pecoj. Chu vi konsentas? - Konsentas, - kapjesis Galja. - Tamen ni bezonas ankorau automobilon por alveturigi brikojn. - Nu ne, - malkonsentis Ivan Ivanovich, - mi ne povas doni al vi automobilon. Mi povas doni nur duonon da automobilo. - Sed duono da automobilo ja ne povos veturi! - objhetis Cheburashko. - Efektive, - konsentis chefulo, - ne povos. Do ni faros tiel: mi donos tutan automobilon, sed ghi veturigos brikojn nur je duono de vojo. - Tio estos precize apud infanghardeno, - ree ruze diris Geno. - Do, ni interkonsentis, - diris Ivan Ivanovich. Kaj li ree ekokupighis pri sia grava laboro - prenis papereton el amaso, skribis sur ghi: "Permesi. Ivan Ivanovich" - kaj etendis manon por preni sekvan. |
Ãëàâà
âîñåìíàäöàòàÿ Íà äðóãîé äåíü ê äåòñêîìó ñàäó ïîäúåõàëà áîëüøàÿ ãðóçîâàÿ ìàøèíà, è äâîå ðàáî÷èõ ñãðóçèëè òûñÿ÷ó øòóê êèðïè÷åé. - Íàì íóæíî îáÿçàòåëüíî îáíåñòè íàø ó÷àñòîê çàáîðîì, - ñêàçàëà Ãàëÿ, - ÷òîá íèêòî íàì íå ìåøàë ñòðîèòü. - Ïðàâèëüíî, - ñîãëàñèëñÿ Ãåíà. - Ñ ýòîãî è íà÷í¸ì! Îíè ðàçäîáûëè íåñêîëüêî äåñÿòêîâ äîùå÷åê, âêîïàëè ïî óãëàì ó÷àñòêà ñòîëáû è ïîñòàâèëè íåâûñîêèé äåðåâÿííûé çàáîð. Ïîñëå ýòîãî ðàáîòà íà÷àëàñü. ×åáóðàøêà è Ãàëÿ ïîäíîñèëè ãëèíó, à êðîêîäèë íàäåë áðåçåíòîâûé ôàðòóê è ñòàë êàìåíùèêîì. Îäíî òîëüêî ñìóùàëî Ãåíó. - Ïîíèìàåøü, - ãîâîðèë îí ×åáóðàøêå, - óâèäÿò ìåíÿ ìîè çíàêîìûå è ñêàæóò: "Âîò òåáå ðàç, êðîêîäèë Ãåíà, à çàíèìàåòñÿ òàêîé íåñåðü¸çíîé ðàáîòîé!" Íåóäîáíî ïîëó÷èòñÿ! - À òû íàäåíü ìàñêó, - ïðåäëîæèë ×åáóðàøêà. - Òåáÿ íèêòî è íå óçíàåò! - Âåðíî, - ñòóêíóë ñåáÿ ïî ëáó êðîêîäèë. - Êàê ýòî ÿ ñàì íå äîäóìàëñÿ! Ñ òåõ ïîð îí ïðèõîäèë íà ñòðîéêó äîìèêà òîëüêî â ìàñêå. È â ìàñêå êðîêîäèëà íèêòî íå óçíàâàë. Òîëüêî îäíàæäû êðîêîäèë Âàëåðà, Ãåíèí ñìåíùèê, ïðîõîäÿ ìèìî çàáîðà, çàêðè÷àë: - Îãî-ãî, ÷òî ÿ âèæó! Êðîêîäèë Ãåíà ðàáîòàåò íà ñòðîéêå!.. Íó êàê äåëà? - Äåëà õîðîøî, - îòâåòèë Ãåíà íåçíàêîìûì ãîëîñîì. - Òîëüêî ÿ íå Ãåíà - ýòî ðàç. À âî âòîðûõ, ÿ âîîáùå íå êðîêîäèë! Ýòèì îí ñðàçó ïîñòàâèë Âàëåðó íà ìåñòî. |
Chapitro dekoka En sekva tago al infanghardeno venis granda shargh-automobilo, kaj du laboristoj elsharghis el ghi mil brikojn. - Ni nepre devas chirkauigi nian placeton per barilo, - diris Galja, - por ke neniu malhelpu al ni konstrui. - Ghuste, - konsentis Geno. - De tio ni komencu! Ili trovis kelkdekojn da tabuletoj, enfosis en anguloj de la placeto fostojn kaj starigis nealtan lignan barilon. Post tio laboro komencighis. Cheburashko kaj Galja alportadis argilon, kaj krokodilo surmetis drelikan antautukon kaj ighis masonisto. Nur unu cirkonstanco ghenis Genon. - Chu vi komprenas, - diris li al Cheburashko, - ekvidos min miaj konatuloj kaj diros: "Jen kia afero, krokodilo Geno okupighas pri tia neserioza laboro!" Estos hontinde! - Sed vi surmetu maskon, - proponis Cheburashko. - Kaj vin neniu rekonos! - Ghuste, - krokodilo batis sian frunton. - Kial mi mem ne elpensis tion! Ekde tiam li venadis al la konstruejo nur en masko. Kaj tial neniu rekonis lin. Nur unuvoje krokodilo Valero, samskipano de Geno, pasante preter barilo, ekkriis: "Oho-ho, kion mi vidas! Krokodilo Geno laboras en konstruado!.. Nu, kiel statas viaj aferoj? - Aferoj statas bone, - respondis Geno per nekonata vocho. - Tamen mi ne estas Geno - unue. Kaj due, mi entute ne estas krokodilo! Per tia respondo li tuj konfuzigis Valeron. |
Ãëàâà
äåâÿòíàäöàòàÿ Òàê-òî âå÷åðîì êðîêîäèë Ãåíà ïåðâûì ïðèø¸ë íà ñòðîéêó. È âäðóã îí óâèäåë, ÷òî âäîëü çàáîðà òÿíåòñÿ òàêàÿ íàäïèñü: ÎÑÒÎÐÎÆÍÎ: ÇËÀß ÑÎÁÀÊÀ! "Âîò òåáå ðàç! - ïîäóìàë Ãåíà. - Êòî æå å¸ ïðèâ¸ë? Ìîæåò, ×åáóðàøêà? Ó íåãî ìíîãî âñÿêèõ ñòðàííûõ çíàêîìûõ!" Êðîêîäèë ñåë íà ïðèñòóïî÷êó, ÷òîáû äîæäàòüñÿ ïîÿâëåíèÿ ×åáóðàøêè. ×åðåç ïîë÷àñà, íàïåâàÿ ïåñåíêó, ïðèøàãàë ×åáóðàøêà. - Òû íå çíàåøü, - îáðàòèëñÿ ê íåìó êðîêîäèë, - îòêóäà çäåñü âçÿëàñü çëàÿ ñîáàêà? ×åáóðàøêà âûòàðàùèë ãëàçà. - Íå çíàþ, - ñêàçàë îí. - Â÷åðà å¸ íå áûëî. Ìîæåò, å¸ Ãàëÿ ïðèâåëà? Íî êîãäà ïðèøëà Ãàëÿ, âûÿñíèëîñü, ÷òî è îíà íå ïðèâîäèëà íèêàêîé çëîé ñîáàêè. - Çíà÷èò, ñîáàêà ñàìà ïðèøëà, - ñäåëàë ïðåäïîëîæåíèå ×åáóðàøêà. - Ñàìà? - óäèâèëñÿ êðîêîäèë. - À êòî æå íàïèñàë íàäïèñü? - Ñàìà è íàïèñàëà. ×òîáû å¸ íå áåñïîêîèëè ïî ïóñòÿêàì! - Êàê áû òî íè áûëî, - ðåøèëà äåâî÷êà, - íàäî å¸ îòòóäà âûìàíèòü! Äàâàéòå ïðèâÿæåì êóñî÷åê êîëáàñû íà âåð¸âî÷êó è áðîñèì íà ó÷àñòîê. À êîãäà ñîáàêà ñõâàòèòñÿ çà íåãî çóáàìè, ìû å¸ îòòóäà âûòàùèì ÷åðåç êàëèòêó. Òàê îíè è ñäåëàëè. Âçÿëè êóñîê êîëáàñû èç ×åáóðàøêèíîãî óæèíà, ïðèâÿçàëè ê áå÷¸âêå è áðîñèëè ÷åðåç çàáîð. Íî íèêòî çà âåð¸âêó íå ä¸ðãàë. - À ìîæåò, îíà íå ëþáèò êîëáàñó? - ñêàçàë ×åáóðàøêà. - Ìîæåò, îíà ëþáèò ðûáíûå êîíñåðâû? Èëè, íàïðèìåð, áóòåðáðîäû ñ ñûðîì? - Åñëè áû íå íîâûå øòàíû, - âçîðâàëñÿ Ãåíà, - ÿ áû åé ïîêàçàë! Íåèçâåñòíî, ÷åì áû âñ¸ ýòî êîí÷èëîñü, åñëè áû èç-çà çàáîðà âäðóã íå âûñêî÷èëà êîøêà. Îíà äåðæàëà â çóáàõ òó ñàìóþ êîëáàñó íà âåð¸âî÷êå. Êîøêà ïîñìîòðåëà íà äðóçåé è áûñòðî-áûñòðî óáåæàëà. Òàê áûñòðî, ÷òî ×åáóðàøêà äàæå íå óñïåë ïîòÿíóòü çà øïàãàòèê è âûòÿíóòü ñâîé óæèí. - ×òî æå ýòî òàêîå? - ðàçî÷àðîâàííî ñêàçàë îí. - Ïèøóò îäíî, à íà ñàìîì äåëå äðóãîå! - Îí çàø¸ë çà êàëèòêó. - Íèêàêîé ñîáàêè íåò! - È íå áûëî! - äîãàäàëàñü Ãàëÿ. - Ïðîñòî êòî-òî ðåøèë íàì ïîìåøàòü! Âîò è âñ¸! - À ÿ çíàþ êòî! - çàêðè÷àë Ãåíà. - Ýòî ñòàðóõà Øàïîêëÿê! Áîëüøå íåêîìó! Èç-çà íå¸ ìû öåëûé âå÷åð íå ðàáîòàëè! À çàâòðà îíà åù¸ ÷òî-íèáóäü ïðèäóìàåò. Âîò óâèäèòå! - Çàâòðà îíà íè÷åãî íå ïðèäóìàåò! - òâ¸ðäî çàÿâèë ×åáóðàøêà. Îí ñò¸ð ïåðâóþ íàäïèñü è íàïèñàë íà çàáîðå: ÎÑÒÎÐÎÆÍÎ: ÇËÎÉ ×ÅÁÓÐÀØÊÀ! Çàòåì îí âûáðàë äëèííûé è òîëñòûé øåñò è ïðèñëîíèë åãî ê êàëèòêå èçíóòðè. Åñëè áû êòî-íèáóäü òåïåðü ïðèîòêðûë êàëèòêó è ñóíóë òóäà ñâîé ëþáîïûòíûé íîñ, øåñò íåïðåìåííî ù¸ëêíóë áû åãî ïî ãîëîâå. Ïîñëå ýòîãî Ãàëÿ, Ãåíà è ×åáóðàøêà ñïîêîéíî ðàçîøëèñü ïî ñâîèì äåëàì. |
Chapitro deknaua Foje vespere krokodilo Geno unua venis al konstruejo. Kaj subite li ekvidis, ke laulonge de la barilo estas skribite: SINGARDE: KOLERA HUNDO! "Jen kia afero! - ekpensis Geno. - Kiu do venigis ghin? Eble, Cheburashko? Li havas multe da diversaj strangaj konatuloj!" Krokodilo sidighis sur shtupeton, por ghisatendi Cheburashkon. Post duonhoro, kantante kanteton, alvenis Cheburashko. - Chu vi ne scias, - diris al li krokodilo, - de kie aperis chi tie malica hundo? Cheburashko elorbitigis okulojn. - Mi ne scias, - diris li. - Hierau ghi ne estis. Eble, Galja alkondukis ghin? Sed kiam venis Galja, klarighis, ke ankau shi alkondukis neniun koleran hundon. - Sekve, hundo venis mem, - supozis Cheburashko. - Mem? - ekmiris krokodilo. - Sed kiu do faris skribajhon? - Ghi mem skribis. Por ke oni ne maltrankviligu ghin pro bagateloj. - Kiel ajn estu, - decidis knabino, - necesas ellogi ghin el tie! Ni alligu al shnureto pecon da kolbaso kaj jhetu en placeton. Kaj kiam hundo kaptos ghin per dentoj, ni eltiros ghin tra kortpordo. Kaj ili faris tiel. Prenis pecon da kolbaso el vespermangho de Cheburashko, alligis al shnuro kaj jhetis trans barilon. Sed neniu shirtiris la shnuron. - Povas esti, ghi ne shatas kolbason? - diris Cheburashko. - Povas esti, ghi shatas fishan konservajhon? Au, ekzemple, buterpanojn kun fromagho? - Se mi ne surhavus novan pantalonon, - eksplodis Geno, - mi montrus al ghi! Ne scieble, kiel chio tio finighus, se el malantau barilo ne elsaltus kato. Ghi tenis en dentoj tiun saman kolbason kun shnureto. Kato ekrigardis la amikojn kaj rapide-rapide forkuris. Tiel rapide, ke Cheburashko ech ne sukcesis ektiri shnureton kaj savi sian vespermanghon. - Kio do estas tio? - malkontente diris ghi. - Oni skribas unu ajhon, sed envere estas alia! - Ghi pasis tra kortpordo. - Neniu hundo estas chi tie! - Kaj ech ne estis! - divenis Galja. - Simple iu decidis malhelpi al ni! Jen chio! - Kaj mi scias, kiu! - ekkriis Geno. - Tiu estas maljunulino Shapokljak! Neniu alia povas esti! Pro shi ni dum tuta vespero ne laboris! Kaj morgau shi ankorau ion elpensos. Vi mem vidos! - Morgau shi nenion elpensos! - firme deklaris Cheburashko. Ghi forvishis unuan skribajhon kaj skribis sur barilo: SINGARDE: KOLERA CHEBURASHKO! Poste li trovis longan kaj dikan bastonon kaj apogis ghin al kortpordo elinterne. Nun, se iu malfermus kortpordon kaj enshovus tien sian scivoleman nazon, la bastono nepre klakus lin sur kapon. Post tio Galja, Geno kaj Cheburashko trankvile disiris al siaj hejmoj. |
Ãëàâà äâàäöàòàÿ Êàæäûé ðàç ïîçäíî âå÷åðîì ñòàðóõà Øàïîêëÿê âûõîäèëà èç äîìà äëÿ íî÷íîãî ðàçáîÿ. Îíà ïîäðèñîâûâàëà óñû íà àôèøàõ è ïëàêàòàõ, âûòðÿõèâàëà èç óðí ìóñîð è èçðåäêà ñòðåëÿëà èç ïóãà÷à, ÷òîáû íàïóãàòü íî÷íûõ ïðîõîæèõ. È â ýòîò âå÷åð îíà òîæå âûøëà èç äîìà è íàïðàâèëàñü â ãîðîä âìåñòå ñî ñâîåé ðó÷íîé êðûñîé Ëàðèñêîé. Ïåðâûì äåëîì îíà ðåøèëà ïîéòè íà ñòðîéêó íîâîãî äîìà, ÷òîáû íàâåñòè òàì î÷åðåäíîé áåñïîðÿäîê. Êîãäà ñòàðóõà ïîäîøëà ê çàáîðó, îíà óâèäåëà íà í¸ì òàêóþ íàäïèñü: ÎÑÒÎÐÎÆÍÎ: ÇËÎÉ ×ÅÁÓÐÀØÊÀ! "Èíòåðåñíî, - ïîäóìàëà ñòàðóõà, - êòî æå ýòî òàêîé, çëîé ×åáóðàøêà? Íàäî ïîñìîòðåòü!" Åé çàõîòåëîñü ïðèîòêðûòü êàëèòêó è çàãëÿíóòü âíóòðü. Íî êàê òîëüêî îíà ýòî ñäåëàëà, ïàëêà, ïðèñòàâëåííàÿ èçíóòðè, ñðàçó æå ñâàëèëàñü è ïðåáîëüíî ù¸ëêíóëà å¸ ïî íîñó. - Áåçîáðàçíèêè! - çàêðè÷àëà ñòàðóõà. - Ñîðâàíöû! ß âàì òåïåðü çàäàì! Âîò óâèäèòå! È, ñóíóâ ñâîþ ðó÷íóþ êðûñó ïîä ìûøêó, îíà ïîáåæàëà â ñòîðîíó çîîïàðêà.  ãîëîâå ó ñòàðóõè Øàïîêëÿê óæå ñîçðåë ãðîçíûé ïëàí ìåñòè. Îíà çíàëà, ÷òî â çîîïàðêå æèâ¸ò î÷åíü çëîé è ãëóïûé íîñîðîã ïî èìåíè Ïòåí÷èê. Ñòàðóõà ïî âîñêðåñåíüÿì êîðìèëà åãî áóáëèêàìè, ñòàðàÿñü ïðèðó÷èòü. Íîñîðîã ñúåë öåëûõ ïÿòü áóáëèêîâ, è Øàïîêëÿê ñ÷èòàëà, ÷òî îí ñîâåðøåííî ðó÷íîé. Îíà õîòåëà ïðèêàçàòü åìó, ÷òîáû îí ïðèáåæàë íà ñòðîéêó, íàêàçàë ýòîãî "çëîãî ×åáóðàøêó" è ïåðåëîìàë òàì âñ¸, ÷òî ìîã. Âîðîòà çîîïàðêà áûëè çàêðûòû. Íåäîëãî äóìàÿ, ñòàðóõà ïåðåìàõíóëà ÷åðåç çàáîð è íàïðàâèëàñü ê êëåòêå ñ íîñîðîãîì. Íîñîðîã, êîíå÷íî, ñïàë. Âî ñíå îí, êîíå÷íî, õðàïåë. À õðàïåë îí òàê ñèëüíî, ÷òî ñîâåðøåííî íåïîíÿòíî áûëî, êàê ýòî îí óõèòðÿåòñÿ ñïàòü ïðè òàêîì øóìå. Ýé òû, âñòàâàé! - ñêàçàëà åìó ñòàðóõà. - Äåëî åñòü. Íî Ïòåí÷èê íè÷åãî íå ñëûøàë. Òîãäà îíà ñòàëà òîëêàòü åãî â áîê ÷åðåç ïðóòüÿ ðåø¸òêè êóëàêîì. Ýòî òîæå íå äàëî íèêàêîãî ðåçóëüòàòà. Ïðèøëîñü ñòàðóõå îòûñêàòü äëèííóþ ïàëêó è ïàëêîé êîëîòèòü íîñîðîãà ïî ñïèíå. Íàêîíåö Ïòåí÷èê ïðîñíóëñÿ. Îí áûë óæàñíî çîë îò òîãî, ÷òî åãî ðàçáóäèëè. È, êîíå÷íî, îí óæå íå ïîìíèë íè î êàêèõ ñúåäåííûõ áóáëèêàõ. À Øàïîêëÿê îòêðûëà äâåðöó è ñ êðèêîì: "Âïåð¸ä! Ñêîðåé!" - ïîáåæàëà ê âûõîäó èç çîîïàðêà. Íîñîðîã áðîñèëñÿ çà íåé è ñîâñåì íe ïîòîìó, ÷òî åìó õîòåëîñü "ñêîðåé" è "âïåð¸ä". Ïðîñòî åìó î÷åíü õîòåëîñü áîäíóòü ýòó âðåäíóþ ñòàðóøåíöèþ. Ïåðåä ñàìûìè âîðîòàìè Øàïîêëÿê îñòàíîâèëàñü. - Ñòîï! - ñêàçàëà îíà. - Íàäî îòêðûòü âîðîòà. Îäíàêî íîñîðîã íå îñòàíîâèëñÿ. Ïðÿìî ñ õîäó îí ïîäáåæàë ê ñòàðóõå è íàïîääàë åé òàê, ÷òî îíà â ìãíîâåíèå îêà ïåðåëåòåëà ÷åðåç çàáîð. - Áàíäèò! Áåçîáðàçíèê! - çàêðè÷àëà ñòàðóõà, ïîòèðàÿ óøèáëåííûå ìåñòà. - Ñåé÷àñ ÿ òåáå ïîêàæó! Íî ïîêàçàòü åé íè÷åãî íå óäàëîñü: íîñîðîã ïðîëîìèë âîðîòà è ñíîâà óñòðåìèëñÿ çà íåé â ïîãîíþ. - Îáîëòóñ íåñ÷àñòíûé! - êðè÷àëà Øàïîêëÿê íà õîäó. - Ñåé÷àñ ïîáåãó â ìèëèöèþ, òàì òåáå çàäàäóò! Òàì òåáÿ ïðîó÷àò! Íî â ìèëèöèþ åé áåæàòü áûëî íåëüçÿ: òàì, ñêîðåå âñåãî, ïðîó÷èëè áû èìåííî å¸, à íå íîñîðîãà. Íåèçâåñòíî, ÷òî áûëî áû äàëüøå, åñëè áû íà äîðîãå âäðóã íå îêàçàëîñü âûñîêîå äåðåâî.  îäíî ìãíîâåíèå ñòàðóõà çàáðàëàñü íà ñàìóþ åãî âåðøèíó. - Ïîðÿäîê, - ñêàçàëà îíà, ïîóäîáíåå óñòðàèâàÿñü íà âåòêàõ. - Ñþäà åìó íå âëåçòü! Êóêó! Íîñîðîã ïîòîïòàëñÿ-ïîòîïòàëñÿ âíèçó, à ïîòîì óë¸ãñÿ ñïàòü, îòûñêàâ â ñòîðîíå ïîäõîäÿùóþ êàíàâó. |
Chapitro dudeka Chiutage malfrue vespere majunulino Shapokljak eliradis el sia domo por nokta rabado. Shi desegnis lipharojn sur afishoj kaj plakatoj, jhetis rubon for el rubujoj kaj kelkiam pafadis el ludila pistolo, por timigi noktajn preterpasantojn. Ankau tiuvespere shi eliris el domo kaj direktis sin en urbon kune kun sia malsovagha rato Lariska. Antau chio shi decidis iri al konstruejo de nova domo, por fari tie vican malordon. Kiam maljunulino venis al barilo, shi ekvidis sur ghi tian skribajhon: DANGHERE: KOLERA CHEBURASHKO! "Interese, - ekpensis maljunulino, - kiu do li estas, kolera Cheburashko? Necesas rigardi!" Shi ekvolis malfermeti kortpordon kaj ekrigardi internen. Sed tuj kiam shi faris tion, bastono, apogita interne, falis kaj dolorege klakis sur shian nazon. - Huliganoj! - ekkriis maljunulino. - sentauguloj! Mi instruos vin! Jen vi vidos! Kaj, shovinte sian malsovaghan raton sub akselon, shi ekkuris direkten al zooparko. En kapo de maljunulino Shapokljak jam maturighis plano de timiga vengho. Shi sciis, ke en zooparko loghas tre kolera kaj stulta rinocero nomata Birdido. Dum dimanchoj maljunulino nutris ghin per kukoj, penante malsovaghigi. Rinocero formanghis jam kvin kukojn, kaj Shapokljak opiniis, ke ghi tute malsovaghighis. Shi volis ordoni al ghi, ke ghi kuru al konstruejo, punu tiun "koleran Cheburashkon" kaj rompu tie chion kion ghi povas. Pordego de zooparko estis fermita. Nelonge pensante, maljunulino transsaltis barilon kaj ekiris al kagho kun rinocero. Rinocero, certe, estis dormanta. Dumdorme ghi, certe, estis ronkanta. Kaj ronkis ghi tiel laute, ke estis tute nekompreneble, kiel ghi kapablas dormi che tia bruo. Hej ci, levighu, - diris al ghi maljunulino. - Estas afero por vi. Sed Birdido nenion audis. Tiam shi komencis tra stangetoj de krado pushadi ghian flankon per pugno. Ankau tio donis nenian rezulton. Maljunulino estis devigita trovi longan bastonon kaj per bastono batadi rinoceron sur dorson. Fine Birdido vekighis. Ghi estis terure kolera pro tio, ke oni vekis ghin. Kaj, certe, ghi jam memoris neniajn formanghitajn kukojn. Kaj Shapokljak malfermis pordeton kaj kun krio "Antauen! Rapide!" - ekiris al elirejo el zooparko. Rinocero ekkuris post shin kaj tute ne tial, ke ghi volis "rapide" kaj "antauen". Simple ghi tre volis kornobati tiun tedan maljunulinachon. Tuj antau pordego Shapokljak haltis. - Stop! - diris shi. - Necesas malfermi pordegon. Tamen rinocero ne haltis. Ghi plenkure atingis maljunulinon kaj batis shin tiel, ke shi dum unu momento transflugis barilon. - Bandito! Huligano! - ekkriis maljunulino, frotante kontuzitajn lokojn. - Mi tuj montros al vi! Sed shi sukcesis montri nenion: rinocero rompis pordegon kaj ree ekkuris por atingi shin. - Kreteno mizera! - dumkure kriis Shapokljak. - Mi tuj kuros al milicejo, oni tie vin instruos! Oni tie vin punos! Sed en milicejon shi ne povis kuri: tie, plej probable, oni punus ghuste shin, sed ne rinoceron. Ne scieble, kio okazus plue, se survoje ne renkontighus alta arbo. Dum unu momento maljunulino grimpis sur ghian suprajhon. - Enorde, - diris shi, oportune aranghante sin sur branchoj. - Chi tien ghi ne grimpos. Ku-ku! Rinocero longe iradis malsupre kaj poste kushighis dormi, trovinte flanke konvenan kavon. |