eldiras
babilema negrino
/La atestintino, apartenante al
etna minoritato, ne tute perfekte posedas la
oficialan lingvon. La eldonanto tamen evitas
korektojn, por ne forvishi la spontanecon de autenta
eldiro/.
Kia malvero!
Pesto trafu mian sinjorinon! Jes, malveron shi
parolas al sinjoro Potifar, grandan malveron! Chio
tute aliela, mi bone konas la veron. Chu vi volas mi
parolu la veron? Sed poste vi mutas, vi ne perfidas
al sinjorino, chu? Se sinjorino scias ke ml parolas,
ml plej multe punlta, eble per morto - fakte, chu vi
ne kredas?
Mi ege timas
sinjorlnon, shi multe severa kaj nebonkora. Mi nur
iomete mlsfaras kaj shi forte koleras kaj krias kaj
batpunas. Nur audu: foje mi kombas kaj subite kombilo
falas el mia mano. Neshate mi faris, fakte. Sed shi
tuj kaptas skurghon kaj vipas, ghis mia sango
elfluas. Mi ploras pro doloro. Ankorau nun restas
cikatreto sur mia femuro, vi povas palpi, jen provu -
pli supre - ankorau pli, jes, tie - hhi, hhi, lasu
jam, tiklas!...
Ankorau audu:
Iam poste mi sola en sinjorina chambro. Kushas multaj
ujoj bonodoraj sur tableto. Mi prenas unu flakonon,
malshtopas, flaras parfumon - bela bonodoro... Subite
sinjorino venas, vidas kaj tuj kriachas: lasu, ci
malpura negrino, nenio por ci! - Sciu, shi abomenas
min pro mia nigra hauto. Chu mi kulpas la hauton? Pro
kio helhautuloj pensas ke ni malpli bonaj?
Alifoje mi
ordigas en chambro. Subite vazo falas. Frakasita sur
tero. Sinjorino audas bruon, rapide venas, ege
koleras, krias freneza: ci kanajlo, kion ci faras,
bastardino, ci meritas plejfortan batpunon por
memori! Tuj en torturejon! Jam shi fakte volas fari,
sed sinjoro Potifar venas kaj malpermesas. Mi multe
dankas.
Sinjoro pll bona
ol shi. Li ne malshatas nigran hauton. Sinjoro faras
afablan okulon, sherce pinchas mian sidilon kaj
tiklas jen kaj jen, kaj rldas, kiam mi evitas. Li
parolas: fripona bubinacho, vi ne plu infano, vi jam
junulino belfigura! Sed sinjorino ne shatas audi,
kiam sinjoro tion parolas. Tuj ordonas mi iru for.
Kaj ankau ordonas mi vualu miajn cicojn - shi parolas
miaj cicoj malplachaj. Chu fakte? Rigardu, chu ne
plachas al vi? Marimbo shatas rigardi miajn cicojn,
kaj ankau karesi, multe karesi mian hauton. Al li
plachas kaj al mi ankau plachas kaj poste ni kushas
en ghardeno sub tiu plej granda figarbo - kaj tio
multe bela, ni ege shatas...
Chu vi ne konas
Marimbon? Li ankau nigra. Kiam nl ankorau infanoj
tute malgrandaj, ni vivas en ghangalo. Marimbo en mia
sama tribo. Li pli agha ol mi, sed ne multe. Nun li
sklavo de slnjoro Potifar, Mi shatas Marimbon.
Marimbo ankau shatas. Li parolas min pli charma ol
mia sinjorino.
Chu mia
slnjorino al vi plachas? Shi sufiche agha. Mi bone
rigardas, kiam shi en baseno: malfirma brusto kaj
grasaj koksoj. Multe manghas. Chiumatene mi devas
masaghi tutan korpon de sinjorino, sed nemulte
helpas. - Sinjorino havas ankau falsan hararon, unu,
du, multajn. KaJ multe shi shminkas vizaghon por
kashi faldetojn. Post la skandalo kun Hebreo shi
chiam pli malbela.
Sciu, la Hebreo
Jozefo ankau sklavo de sinjoro Potifar. Muttaj sklavoj
che nia sinjoro, nigraj, brunaj, helhautaj - sed
Jozefo plej bela. Nun Jozefo en karcero; sed antaue sinjoro
multe shatas Jozefon. Ordonas 11 ne laboru, nur sidu
kaj parolu kun sinjhoro kaj bone manghu kaj ankau
donu ordonojn al aliaj sklavoj, Marimbo ne shatas
Jozefon. Parolas: chiuj sklavoj egalaj, sed Josefo ne
sklavo kaj ne sinjoro. Marimbo volas, ke sklavoj faru
ribelon kontrau sinjoroj. Sklavoj ege pli multaj ol
sinjoroj, sed venas el multaj triboj. Unu sklavo
rolas, alia sklavo ne komprenas. Kiel fari rlbelon,
koleras Marimbo. Nu, por mi ne gravas ribelo, por mi
gravas, ke Marimbo amas. Nanga parolas, ke virinoj
egale chiam sklavoj.
Nanga multe
sagha kaj bonkora. Shi mla kvazaupatrino. Vi ne komprenas,
chu? Sciu, kiam mi tute malgranda bebo, soldatoj atakis
nian tribon en ghangalo por preni sklavojn.
Niaj viroj defendas, sed soldatoj pli fortaj - granda
masakro, multaj mortas, kabanoj brulas, chio kaputa.
Kiuj vunditaj, soldatoj mortigas. Mla patrino ankau
morta. Nanga kunprenas min kaj zorgaa mi restu viva.
El granda tribo nur malmultaj restas vive. Parolas
Nanga, mi ne memoras.
Ghuste tiam
sinjoro Potifar havas junan sinjorinon kaj aranghas
grandan domon. Bezonas multajn sklavojn. Se li
achetas nure virojn, pli pagas - se ankau virinojn
kaj infanojn, li pagas malpli. Slnjoro sagha, achetas
chiujn. Ridinde: ml tiam ankorau ne sclas paroli, sed
jam sklavino! Nu, kreskas kaj kreskas - kaj baldau
komencas servi la slnjorinon. Kun Nanga ml parolas
negran parolon, ankau kun Marlmbo. Sed de sinjorlno
lernas paroli ankau la noblan parolon. Nun ml jam
bone parolas, chu? Se mi ne nigra, neniu scias ke mi
sklavino.
Sinjorino unue
afabla. Sed poste venas Jozefo, kaj sinjorino havas
okulojn nur por 11. Sciu, sinjoro Potifar maljuna kaj
ne bela ~ Jozefo juna kaj svelta kaj aminda.
Slnjorlno multe deziras kun li kushi, ml bone
atentas: shi paradas klel pavo kaj chlam shminkas kaj
prenas belan veston kaj parfumas kaj multe okulumas
al Jozefo. Sed Josefo ignoras, li ne kuragha, chiam
flegma, ne emas amindumi. Chu normala? Eble li ankorau
ne scias seksumi, povruleto - nu, mi ofte parolas al
mi; nur atendu, Jozefo, se vi iam venas en mian
brakumon, vi bone spertos pri ampetolado!...
Ne pensu, ke ml
chiesulino, tute ne! Sed kiam homo juna, iam-tiam
amoreti ne malutilas, chu? Kion alian mi havas de la
vivo? Nanga parolas, ke mi nur zorgu ne fari idon. Se
mi havas grandan ventron, sinjorino pelas min for. Nu
bone, sed kiel mi zorgu? Mi ne scias. Chu vi scias? Mi
devas demandi al Nanga.
Jes, vi volas
audi la skandalon kun Jozefo, chu? Do mi parolu:
Unufoje slnjoro Potifar tutan tagon for de la domo.
Sinjorino matene ordonas fari varman banon kun multa
bonodoro. Shi longe shprucas en baseno, poste
ordonas, ke mi forte masaghu. Mi faras kun granda
forto kaj shi ghemas, sed parolasi nur ne chesu, faru
ankorau, ci achullno! Mi jam multe laca, sed al
sinjorino ne gravas. Poste sinjorino bone manghas kaj
mi devas longe kombi, fine shi prenas falsan hararon
violkoloran, alte kombitan. Ghi malplachas, mi emas ridi,
sed maldevas pro sinjorino.
Shi shmiras
parfuman akvon sur tuta korpo kaj multe shminkas vizaghon
kolore. Poste prenas lozan vualan veston helverdan.
Ghi bela, sed ege maldika, chion vi trae rigardas,
tute chion. Fine sinjorino surmetas multajn juvelojn,
chie shi havas: sur kapo, en oreloj, chirkau kolo, sur
brakoj kaj fingroj kaj kruroj, chie. Longe shi
rigardas kontrau la granda spegulo, turnas koksojn,
skuas kapon kaj elstarigas mamojn - ghis mi volas
forkuri por ne ridachi. Sed sinjorino ordonas: iru al
Jozefo, ke li venu, mi bezonas paroli... Nu, mi bone
scias, kion shi volas de Jozefo - vi komprenas, chu?
Do mi faras, kaj
Jozefo venas. Mi venas kun li, sed sinjorino ordonas
mi iru for, shi ne bezonas min tutan vesperon. Mi iras
do, sed scivolas, kion faras sinjorino kun Jozefo.
Restas kashita sub teraso, jen tie sub densa vepro
kaj atendas. Audas, Jozefo parolas, sed malforte,
vorton mi ne komprenas. Poste silento - kaj subite
sinjorino kriachas ege - audas batadon, kaj jen vidas:
Jozefo kuras el domo al teraso - li nuda kaj
sinjorino malantaue kun lia vesto enmane! Ega plezuro
por mi!
Sed subite -
klon mi vidas? Jen venas tra ghardeno slnjoro Potifar
kun pluraj soldatoj, kaj chion rigardas! Tio bona, mi
pensas kaj ghojhas: nun li certe punos sinjorinon
plej severe! Sed neniel - shi sagaca kiel simio. Tuj
shi komencas kriachi kvazau freneza: punu Jozefon, 11
atakas min kaj volas kunkushi! - Nu, granda tumulto,
chluj rigardas kaj sinjorino senchese frenezumas:
punu Jozefon, skurghi lin vl devas!
Tiam mi pensas,
ke Jozefo volas al sinjoro paroli la veron - sed
imagu: li nur staras kaj mutas, kapo kllnita kvazau
stupida azeno. Do sinjoro vokas unu kruelan soldaton,
kiu forta kiel virbovo - kaj li multe batas Jozefon
per skurgho. Certe ega doloro, sed povra Jozefo nur
ne multe krlas. Mi malgaja pro lia doloro - sed ankau
al mi pensas: bone tiel al vi, Jozefo, kial vi fiera
kaj ne volas iom amindumi negran sklavineton? Eble vi
ankau abomenas nigran hauton, prefere vi fidas noblan
sinjorinon - do jen vi havas!
La sinjorinon ml
multe malshatas pro la malvero. Shi ege malbona,
kruela kvazau krokodilo, ne havas koron, shi tute fia!
La demonoj de ghangalo devas terure puni shin,
parolas Nanga.
Do, nun vi scias
chion. Kredu min, ml parolas al vl ververan veron.
Sed vi nepre silentu, neniu alia scias - nur Nanga. Kaj
Marimbo - kaj nun vi. Vi bona, vi plachas al mi.
Nun mi iras for,
devas al kuirejo. Sciu, mi ege apetitas je acidaj olivoj
kun azenina lakto... Kio - chu nauzas vin? Nu, vi
pravas, lastatempe mi iom strange apetitas. Chu vi ne
scias, kion signifas? Mi devas demandi al Nanga, shi
sagha...
Chu vi ne emas
veni vespere en ghardenon? Ni povas ankorau babili.
Venu, mi atendas jen tie sub la plej granda figarbo -
tie mallumo, neniu rigardas nin. Vi ne abomenas
nigran hauton, chu?
