76. ENIGMO PRI PARASHUTISTOJ
Edgar
kaj Gustav, du sam-aghaj kamaradoj, diskutis sur la
vojo al la lernejo.
"Auskultu,
Gus'!", diris Edgar, "mi scias amuzan
enigmon."
"Kian
enigmon, Ed'?", demandis Gustav.
"Atentu
bone!", daurigis Edgar. "Estis du
parashutistoj, kiuj havas la saman pezon, kaj kiuj
saltis sam-tempe el aviadilo. Unu el ambau havis
parashuton, en kiu estis granda truo; la alia havis
parashuton sen truo. Nun, diru al mi: Kiu estis unue
sur la tero?"
Gustav
ne bezonis longe pri-pensi, kaj li tuj respondis:
"Tute nature, tiu kun la granda truo en la
parashuto."
"Ne",
triumfis Edgar, "estis Adamo kaj Eva, kiuj estis
unue sur la Tero."
*****
77. LA FISHOJ ESTIS TRO GRANDAJ
Grupo
da ekskursantaj skoltoj atingis belan lagon, post
plur-hora marshado. Ili decidis halti, tie, por
ripozi kaj pikniki.
La
kuiristo de la grupo prenis sian fish-kaptilon, por
provi kapti kelkajn fishetojn. Li havis bonan
shancon. Jam post kelkaj momentoj, li kaptis iom
grandan fishon; li kritike rigardis ghin kaj, fine,
li re-jhetis ghin en la akvon. Jam post du minutoj,
alia fisho, ech pli granda, pendis je la hoketo. La
kuiristo de-prenis ghin, kaj ankau ghin li jhetis en
la akvon. Du minutojn poste, li tiris gigantan
fishegon el la lago; sed ech tiun belegan kaptajhon
li re-jhetis en la akvon.
La
malsataj grupanoj pli kaj pli murmuris, kaj unu el
ili de-mandis sen-pacience: "Kial vi re-jhetas
tiujn belajn fishojn, unu post la alia en la lagon?
"Char",
grumblis la kuiristo, "mi ne havas tiel grandan
kaserolon."
*****
78. ONI NE OFENDU ALIAJN PER
INSULTOJ!
La
du dek-jaraj kamaradoj Hans kaj Luns disputis pro iu
bagatelo. Hans, en kolero, insultis sian kamaradon
Luns: "Vi estas kamelo!"
"Chu
vi kuraghas ripeti tion?", bataleme ekkriis
Luns.
"Ne",
diris Hans kvietige, "mi eraris."
"Kion
vi volas diri per tio?", demandis Luns.
"Mi
pensis pri iu alia", respondis Hans.
"Pri
kiu alia??", sci-voleme plu-demandis Luns.
"Pri...
pri iu, kiu similas al vi", fine klarigis Hans.
*****
79. LA MUSO EN LA PIZO-SUPO
Onklino
Celina invitis sian dek-jaran nevinon Henrika fari
viziton al shi, dum la venonta merkredo.
Henrika
akceptis, kun granda ghojo, la inviton de la onklino.
Chiu-merkrede,
la kara onklino kuiras bon-gustan pizo-supon, kiu
en-havas multajn rostitajn lardo-pecetojn. Tio estas
la preferata manghajho de Gustavo, la dektri-jara
kuzo de Henrika kaj la filo de onklino Celina.
Tag-meze,
en la dirita tago, la knabo manghis sian supon kun
granda apetito, kiel kutime. Li kulerumis diligente
kaj sen-halte en sia telero, rigardante nek dekstren
nek maldekstren. Pizo-supo kun brunaj rostitaj lardo-pecetoj
ja estas tiel bona!
Subite,
la shercema kuzino Henrika ek-kriis:
"Atentu,
Stavo! En via supo naghas mortinta musho!"
Sed,
shajne, tio tute ne impresis la mangheman kuzon
Gustavo. Per la ma/dekstra mano, li faris geston de
indiferenteco, kaj, per la dekstra, li plu-kulerumis,
grumblante:
"Ne
diru stultajhojn, Rika! Mortinta musho ja ne povas
naghi".
*****
80. HEJMA TASKO DE LERNEJANO
La
instruisto en la kvara klaso de iu lernejo klopodis
klarigi al siaj lernantoj, kio estas
"lingvo". Li parolis pri la diversaj
lingvoj de la homoj, la lingvo de la surd-mutuloj, la
lingvo de la bestoj, kaj tiel plu. Poste, li
postulis, ke chiu lernanto faru skriban hejmo-taskon,
pri la temo "La lingvo".
En
la sekvanta tago, li invitis unu el la lernantoj
voche legi la skriban taskon, kiun li faris hejme. La
vokita lernanto ek-staris kaj laute legis:
"La
lingvo estas tio, kio ebligas al la homoj paroli. Ghi
levas la homon super la beston. Se la porko,
ekzemple, povus paroli kaj diri: "Mi estas
porko", tiam ghi ne plu estus porko, sed
homo."
*****
81. LA INSTRUISTO NE KONAS LIAN
FRATON
En
iu nederlanda urbo, en la klaso de ok-jaraj knaboj,
la instruisto klopodis instrui la lernantojn pri la
kalkulo per la nombroj dek, du-dek, tri-dek,
kvar-dek, kaj tiel plu, ghis cent. Por kontroli, chu
la klasanoj bone komprenis la kalkulon per la dekoj,
li diris al la lernanto Dirk:
"Atentu
bone, Dirk, pri la jena kalkul-ekzemplo: Supozu, ke
mi prunte donas al via frato Jan cent guldenojn, kaj
ke li promesas re-pagi al mi dek guldenojn chiu-monate.
Kiom da mono li ankorau shuldos al mi post ok
monatoj? "
La
juna lernanto respondis, sen longe pri-pensi:
"Cent guldenojn, sinjor' instruisto."
"Vi
diras stultajhon, Dirk", ek-koleris la
instruisto. "Vi estas la plej granda stultulo de
la klaso. Estas ne-kredeble, ke vi ne konas ech la
dekojn inter nulo kaj cent."
"Pardonu,
sinjoro instruisto", replikis trankvile la ok-jarulo
Dirk. "Mi bone konas la dekojn inter nulo kaj
cent. Sed vi, vi ne konas mian fraton Jan!"
*****
82. LECIONO PRI AMFIBIOJ
Dum
leciono pri bestoj, la instruisto demandis al la
dek-jara lernanto Urs: "Chu vi scias, Urs, ke
ekzistas vivantaj estajhoj, kiuj povas vivi ne nur
sur la tero, sed ankau profunde en la akvo?"
"Jes,
mi scias tion", respondis la dek-jarulo.
"Kaj...
chu vi ankau scias, kiel oni nomas ilin?", plu
demandis la instruisto.
"Oni
nomas ilin sub-akvistoj, au plonghistoj, au
skafandristoj", sen-prokraste respondis la
lernanto.
*****
83. SIN-GARDEMA TAJLORO
Sinjoro
Banito iris al nova tajloro. "Montru al mi belan
shtofon", li diris; "mi bezonas novan,
elegantan kompleton. "
"Jen,
sinjoro, bela angla lano-teksajho", diris la
tajloro. "Ghi estas tute moderna kaj tre
eleganta."
"Bone",
diris sinjoro Banito, "ghi plachas al mi. Sed mi
tuj devas diri, ke mi povos pagi nur post kvar
monatoj."
"Tio
ne estas grava, sinjoro", kompleze ridetis la
tajloro.
"Tre
bone", al-donis la kliento. "Diru al mi:
Kiam la kompleto estos preta? "
"Post
kvar monatoj", estis la respondo de la sin-gardema
tajloro.
*****
84. KIEL CESIGI NOKTAN BRUON
Sinjoro
Gerak, juna fraulo, achetis modernan
transistor-aparaton. En la sama tago, li funkciigis
ghin laute, por auskulti bruan pop-muzikon preskau
ghis nokto-mezo.
Subite,
iu sonorigis je la pordo. Tio estis la filo de
najbara familio en la sama domo.
"Kion
vi deziras, Petro?", demandis sinjoro Gerak.
"Mia
patrino demandas, chu vi volas prunte doni al ni vian
transistoron", klarigis Petro.
Mirante,
sinjoro Gerak demandis la junulon: "Chu, tiel
mal-frue, vi volas ankorau danci?"
Petro
simple respondis: "Ne danci. Dormi!"
*****
85. VITAMINOJ EN POMO-SHELO
En
la pasinta somero, grupo de 14-jaraj lernejaninoj
faris eks-kurson al iu montaro. Helga kaj Olga, du
bonaj kamaradinoj, marshis kune sur la montara vojo.
Dum
halto por pikniki, Olga el-prenis du belajn
oro-flavajn pomojn el sia tornistro (dorso-sako), kaj
donis al Helga unu el ambau.
Helga
manghis sian pomon kune kun la shelo, dum Olga
zorgeme sen-sheligis la sian.
"Vi
devus manghi ankau la shelon", diris Helga;
"ghi en-havas valorajn vitaminojn, kiuj estas
bonaj por la sano!"
"Jes,
mi scias", replikis Olga iom fripone, "sed
unu el la du pomoj antaue falis en bovino-fekajhon;
kaj nun, mi ne plu scias kiu..."
*****
86. LA ARGHENTA KULERO
Okazis
bon-fara festo, dum kiu che-estis multaj infanoj.
Post la festo, oni konstatis, ke sur la tablo, mankis
unu el la arghentaj kuleroj, kiujn uzis la infanoj
por manghi.
La
sinjorino, kiu organizis la feston, demandis al la
che-estantaj infanoj: "Kiu for-prenis la
mankantan kuleron?"
Neniu
respondis. Kelkaj infanoj, kiuj havis bonan
konsciencon, montris siajn poshojn. Sed la
organizantino de la festo ne volis fari esploron. Shi
simple diris: "Karaj infanoj! Mi konas efikan
rimedon, por re-trovi la kuleron, kiu malaperis:
chiu, el vi, metu sian kapon dum unu minuto sub la
tablon!"
Chiuj
infanoj faris ghin. Tiam, la sinjorino demandis per
lauta vocho: "Chu chiuj nun havas la kapon sub
la tablo?"
La
infanoj respondis kune: "Jes."
Post
tio, la sinjorino plu-demandis: "Chu ankau tiu,
kiu for-prenis la kuleron?"
Sen
pri-pensi, iu infano respondis: "Jes."
Nun,
oni konis tiun, kiu shtelis la arghentan kuleron.
*****
87. LA FILMON LI VOLIS VIDI TUTE
La
gepatroj de Bertram achetis modernan televidilon, kiu
ebligas spekti belajn kolorajn programojn. Tuj, en la
unua vespero, la tuta familio sidis antau la nova
aparato. En la programo, estis strecha
"Western-filmo" (: uestern-filmo), en kiu
multaj "cow-boys" (: kau-bojs) galopis sur
sovaghaj chevaloj kaj pafadis sen-halte per pistoloj.
Subite,
Bertram ek-staris kaj iris el-shalti la aparaton.
"Kial
vi faris tion?" demandis lia patrino.
"Mi
devas iri al la ejeto", respondis Bertram.
"Sed
tio ne estas kauzo por haltigi la funkciadon de la
televidilo", ek-kriis la patrino.
"Tamen,
jes", klarigis la filo, "mi ne volas preter-lasi
parton de la filmo!"
*****
88. KOMPLIKA NOMO
La
deksep-jara gimnaziano Karel, loghanta en Germanio,
estas la felicha posedanto de skotero.
Hierau
matene, li "skoteris" (- skotere biciklis)
tre rapide sur la stratoj. Estis jam preskau la oka
horo, kaj li timis al-veni tro malfrue al la
gimnazio, Tial, sen heziti, li preter-veturis
signalo-lumon, kvankam ghi estis rugha.
Tuj
fajfis traflko-policisto, kiu haltigis la pekulon.
"Via
nomo!", li demandis severe, malfermante sian not-libreton.
"Mia
nomo estas Prchvosbrosplinski", prompte
respondis Karel.
"Kiel?
Prosblos...?", plu-demandis la policisto,
komencante krajoni en sian libreton.
"Ne.
Prchvosbrosplinski", ripetis la junulo.
"Nu",
rezigne diris la legho-gardisto, "chi tiun
fojon, mi konsentas fermi unu okulon; sed atentu, ke
mi ne kaptu vin duan fojon...!"
skotero
- speco de motor-ciklo, kun malgrandaj dikaj radoj
kaj komforta segho. (Iuj nomas ghin ankau
motor-skutilo.) Ruse - motoroller.
*****
89. ELEKTRA KURENTO EL LA
PRA-ARBARO
Dum
leciono pri natur-sciencoj, la instruisto provis
ekspliki al la junaj knaboj la produktadon kaj la
uzadon de la elektro.
Post
la eksplikoj, li demandis al unu el la Iernantoj;
"Emil, ekspliku al ni: De kie venas la elektra
kurento!"
Emil
respondis, sen longe pri-pensi: "Ghi venas el la
pra-arbaro."
La
instruisto miregis pri tiu stranga respondo:
"Nu, Emil, kial do vi pensas, ke ghi venas el la
pra-arbaro? "
Sen-hezite,
la lernanto Emil eksplikis: "Hierau vespere, la
elektra lumo subite ighis estingita en la kvartalo,
kie ni loghas. Tiam, mia patro diris, kun kolera
vocho: Nun, tiuj simioj ree el-shaltis la elektran
kurenton!"
*****
90. KRITIKO PRI LA EFIKO
Onklino
Klara, kvindek-jara sinjorino, sidis en sia buduaro
kaj finis sian matenan tualeton. Ciska, shia
kvar-jara nevino en-iris, kaj observis tion, kion la
onklino faris tie.
Por
fini, onklino Klara metis sur siajn vangojn bon-odoran,
blankan kremajhon. La eta knabino rigardis tre atente
kaj demandis sci-voleme: "Kio estas tio, onklino
mia, kion vi metas sur vian vizaghon?"
"Tio
estas speciala beliga produkto, kara mia",
klarigis la onklino.
"Kaj",
plu-demandis la etulino, "por kio servas
tio?"
"Nu",
respondis onklino Klara, "tio servas por havi
belan vizaghon!"
La
nevino flaris la poteton, en kiu trovighas la beliga
kremajho, kaj volis scii: "Chu vi uzas tiun
kremajhon jam de longe, onklino Klara?"
"Ho
jes", ridetis la onklino, jam de post multaj
jaroj, mia etulino."
Tiam,
Ciska mirante rigardis la onklinon kaj fine demandis:
"Kial do, ghis nun, vi ne farighis bela,
onklino?"
*****
91. LA TREJNISTO NE HAVOS
GRIZAJN HAROJN
Thom
estas membro de futbal-teamo. Li jam ofte trejnis
kiel avanulo; sed, malgrau tio, li ankorau ne estas
tre lerta ludanto.
En
iu dimancho, li devis anstataui malsanan avanulon de
alia teamo. Malfeliche, li plur-foje maltrafis la
golejon kaj, tial, la teamo perdis la matchon.
La
kapitano de la teamo ighis furioza, kaj li krude
kriegis al li: "Vi ludis kiel lama kaprino! Kiam
via trejnisto ekscios tion, li ek-havos grizajn
harojn!!"
"Ha",
rikanis Thom, "li ghojus, se li ek-havus."
"Kial
li ghojus?", mirante demandis la kapitano.
"Nu",
aldonis Thom, "char li estas kalva."
*****
92. MALFACILA KONVERSACIO
Hugo
Kopinski estas juna metio-lernanto, en drogejo. La
drogisto, lia mastro, jam permesis al li kun-helpi en
vendado de simplaj artikloj.
Iun
tagon, kiam la drogisto devis for-iri por plenumi
komisiojn, tre maljuna klientino venis en la
vendejon.
"Chu
mi povas paroli kun la mastro?", shi demandis.
"Mi
bedauras", respondis la lernanto Hugo, "la
mastro re-venos nur post unu horo."
Char
la klientino estis preskau surda, shi diris: "Je
la dekstra orelo, mi audas pli bone."
Hugo
ripetis siajn parolojn en shian dekstran orelon; sed
re-foje, shi ne komprenis.
"Provu
do maldekstre, foje!", shi petis. Sed ankau tio
estis vana. Tiam, shi diris: "Chu vi volas
skribi ghin sur paperon?"
La
afabla metio-lernanto plenumis shian peton. Tiam, la
mal-junulino tra-serchis sian mano-sakon kaj, fine,
ghemetis: "Ho, mi forgesis miajn okulo-vitrojn!
Chu vi ne povas laut-legi ghin al mi?"
*****
93. AFERO DE GUSTO
Rolf
estas knabo, kiu naskighis kaj vivas en industria
urbo en Nederlando. Li do scias malmulton pri la vivo
kaj la aktiveco de la kamparanoj.
En
chi tiu jaro, liaj gepatroj permesis al li pasigi la
feriojn che sia onklo, en vilagho. Rolf havas grandan
intereson pri chio, kio rilatas al la agrikulturo.
Vidinte,
ke la onklo serchas sterkon en la chevalejo kaj metas
ghin sur veturilon, li demandis: "Kion vi volas
fari per la sterko, onklo?"
"Mi
metos ghin sur la fragojn", eksplikis la onklo.
"Hm",
diris la june urbano iom malshate, "pri la
gustoj, ni devus diskuti, en chi tiu kazo."
"Kial
ni devus diskuti pri la gustoj?", demandis la
onklo.
"Char
ni", klarigis Rolf, "la homoj en la urbo,
ni metas sukeron kaj lakto-kremon sur la
fragojn!"
*****
94. APRILA SHERCO
Estis
la unua de aprilo. Tial, Erik Deldo decidis sherce
telefoni al iu juna vendistino, en viandejo.
"Hallo!"
diris la vendistino, kiam sonoris la telefono.
"Hallo?",
demandis Erik. "Kiu estas tie?"
"Chi
tie estas la viando-vendejo Molmar", klarigis la
vendistino. "Kion vi deziras?"
"Mi
volus demandi ion, fraulino", daurigis Erik, kun
mistera vocho.
"Kion
vi volus scii?", demandis la junulino.
"Mi
volus scii", klarigis Erik, "chu - eble -
vi havas porko-orelojn."
"Ho
jes!", tuj respondis la servema servistino.
"Se
vere", diris Erik malice, "bonvolu rapide
sendi al mi ...fotajhon de vi!"
*****
95. VIGLA KONVERSACIO
En
la domo por ge-junuloj en Augsburg, la gaja dekkvin-jara
Matilda hazarde renkontis sian dekses-jaran kamaradon
Arnold. Chi tiu estas junulo ne malinteligenta, sed
chiam iom embarasita en che-esto de knabinoj.
"Bon'tagon,
Noldo", gaje vokis Matilda.
"Saluton,
Ilda", diris Arnold, "chu la sano estas
bona?"
"Jes;
tre bona", respondis la knabino.
"Hm",
murmuris Arnold, por daurigi la konversacion,
"kaj... kiel fartas via patrino?"
"Dankon",
respondis Matilda, "shi fartas bone."
Post
momento da embaraso, la junulo plu-demandis:
"Kaj via patro... kiel li fartas?"
"Ankau
li fartas bone", ridante respondis la knabino.
Ree
pasis kelkaj sekundoj. Venis nova demando de Arnold:
"Kaj... kiel fartas via avo?"
Pluaj
sekundoj pasis. Arnold ne sciis, kion diri plu. Tiam,
por savi la konversacion, la knabino diris kun shajne
serioza mieno: "Mi havas ankorau
avinon!"...
*****
96. LA RINGO DE LA JUNA EDZINO
Dum
ge-edzigha festo, onklo Filip rakontis al la gastoj
jenan anekdoton:
"Antau
kelka tempo, juna geedzo-paro iris promeni, post la
festo-mangho, lau-longe de rivero apud la urbo.
Promenante, la juna edzino ludeme turnis sur la
fingro sian oran edzino-ringon, kiu estis iomete tro
granda. Subite, la ringo glitis de shia fingro, falis
sur la teron, rulighis trans la rivero-bordon, kaj
falis en la akvon.
La
juna edzo opiniis, ke tio estas malbona auguro. Li
faris riprochojn al sia edzino, char shi ne estis
suflche sin-gardema. Mal-gaje, la paro iris hejmen.
En
la sekvanta mateno, la avo de la juna edzino iris,
kiel kutime, kapti fishojn en la apud-urba rivero. Li
sukcesis kapti grandan ezokon, kiu pezis kvar
kilogramojn, kaj kiun li alportis ghojo-plene al la
avino. Ankau la avino ghojis pri la ekster-ordinare
bela kaptajho. Si zorge distranchis la ezokon, kaj...
kion vi kredas, ke shi trovis en la interno de la fisho?"
"La
oran ringon!" rapide ek-kriis Tanja, la sep-jara
nevino de la juna edzo.
"Ne",
eksplikis onklo Filip ridetante, "nur fisho-ostojn
kaj aristojn!"
*****
97. PULVORO POR MORTIGI
INSEKTOJN
Sinjoro
Hotts iris al drogejo.
"Kion
vi deziras?", demandis lin juna vendisto, shajne
komerca lernanto.
"Mi
volus havi ses kilogramojn da insekto-pulvoro",
respondis sinjoro Hotts.
"Por
kiaj insektoj?", plu-demandis la junulo.
"Ne
p o r, sed k o n t r au insektoj", precizigis la
kliento.
"Nu
jes; kiel vi volas", diris la vendisto.
"Kiajn insektojn vi volas ekstermi?"
"Malutilajn
insektachojn", klarigis sinjoro Hotts.
"Kompreneble",
diris la junulo; "sed bon-volu sciigi al mi la
specon de la insektoj: mushoj, au kuloj, au moskitoj,
au puloj, au pedikoj, au tineoj, ..."
"Ne.
Cimoj", seke respondis la iom stranga kliento.
"Ha,
bone! Do: pulvoron kontrau cimoj vi volas havi",
diris la pacienca vendisto. Li rapide preparis
pakajhon kun ses kilogramoj da DDT-pulvoro kaj afable
demandis al la kliento: "chu vi volas tuj
kun-preni ghin?"
"Tute
nature", estis la respondo, "au chu, eble,
mi al-portu la cimojn chi-tien??!"
*****
98. LA KORO EL MIELO-KUKO
Lola
estas revema liceanino, apenau dekkvar-jara.
Iun
tagon, shi en-iris en kuko-vendejon. La mastrino de
la kukejo afable demandis al shi: "Kion vi
deziras, juna fraulino?"
"Mi
deziras kukon el mielo", respondis Lola,
"kukon en formo de koro."
"Jen",
diris la mastrino, "jen mi havas plurajn koro-formajn
mielo-kukojn; vi povas elekti, lau via placho."
"Mi
volus havi...", daurigis Lola, "mi volus
havi mielo-kukon, kiu sur-havas nomon el
sukero."
"Nu,
kiun nomon vi volus havi sur ghi?", demandis la
mastrino.
"Arturo",
klarigis Lola, kaj shia vizagho subite iom rughighis.
"Re-venu
post unu horo", diris la kukistino, "tiam
vi havos vian mielan kuko-koron kun la nomo
Arturo."
Unu
horon poste, Lola re-venis al la kuko-vendejo. Kiam
shi ek-vidis la bele preparitan kuko-koron, shi
de-nove rughighis, kaj diris: "Estas eraro. La
nomo de mia kuzo estas Arthuro, kun h post la t.
"Estas
domaghe", diris la mastrino, ke vi ne diris tion
antaue. Re-venu post duona horo; mi aranghos la
aferon."
Unu
duon-horon poste, Lola re-venis al la kukejo.
"Jen,
juna fraulino", afable diris la
kukisto-edzino" jen alia koro el mielo-kuko, kiu
sur-havas la nomon Arthuro, kun h post la t, lau via
deziro. Chu mi en-volvu ghin en folion da
donaco-papero?"
"Ne,
dankon, sinjorino", respondis la ghoje ridetanta
knabino, "tio ne estas necesa... Mi tuj manghos
ghin!"
*****
99. BLAGO PRI FESTA PAROLADO
Okaze
de festo por honori doktoron Zamenhof, Otto Difur, la
gvidanto de la klubo "Junaj amikoj", faris
belan festo-paroladon. Li preparis ghin dum pluraj
semajnoj, kaj, post la parolado, li rikoltis multan
aplaudon.
Stefano
Dirks, unu el la klubanoj poste diris al la
klubo-gvidanto: "Tio vere estis grandioza
parolado, Otto. Mi sincere gratulas vin".
"Dankon,
Stefano, pro via gratulo", diris Otto, "chu
ghi plachis al vi?"
"Ho
jes, multe, ech tre multe", respondis Stefano;
"sed mi ne volas kashi al vi, ke mi havas
libron, en kiu trovighas chiu vorto de via
parolado".
"Ho",
ekkriis Otto, kiu videble ighis ofendita pro la
paroloj de Stefano, "montru al mi tiun
libron!"
"Jen",
diris la blagema Stefano ridetante, kaj montris al
Otto la "Plenan Vortaron de Esperanto."
*****
100. SPRITA RESPONDO DE ADVOKATO
Al
jughejo venis advokato, kiu estis tre malgranda viro.
Li devis defendi la interesojn de grava kaj richa
kliento.
Alia
advokato, kiu ne konis lin, demandis, kiu li estas.
La unua respondis tre afable. Tiam, la dua ekkriis
mokeme: "Kio? ...Tia malgranda advokato volas
defendi tiel grandan klienton?? ...Mi ja povus meti
vin en mian poshon!"
"Se
vi povus", trankvile diris la unua, "tiam
estus pli da sagho en via posho ol en via kapo!"
(Lau M.Solovjev, el
"Fundamenta Krestomatio".)