 |
Nikolaj Nosov Viva chapelo |
La chapelo kushis sur
komodo, kadido Vasjko sidis sur planko apud la komodo, kaj
Vovko kaj Vadiko estis sidantaj che tablo kaj kolorigantaj
bildojn. Subite malantau ili io shmace falis surplanken. Ili
ekrigardis malantauen kaj ekvidis sur planko apud la komodo
la chapelon.
Vovko aliris la komodon, klinighis, volis levi la chapelon -
kaj subite ekkriis:
- Aj-aj-aj! - kaj kure flanken.
- Kial vi krias? - demandis Vadiko.
- Gh-gh-ghi estas viva!
- Kio estas viva?
- Cha-cha-chapelo.
- Kion vi diras! Chu ekzistas vivaj chapeloj?
- Ek-ek-rigardu mem!
Vadiko aliris pli proksimen kaj komencis rigardi al la
chapelo. Subite la chapelo ekrampis rekte al li. Li ekkriis:
- Aj! - kaj saltis sur divanon. Vovko sekvis lin.
La chapelo elrampis mezen de la chambro kaj haltis. La knaboj
rigardis al ghi kaj tremis pro timo. Tuj la chapelo turnis
sin kaj ekrampis al la divano.
- Aj! Oj! - ekkriis la knaboj.
Ili saltis de sur la divano kaj - kure for el la chambro.
Alkuris en kuirejon kaj la pordon malantau si fermis.
- Mi fo-fo-foriras! - diras Vovko.
- Kien?
- Mi iros al hejmen.
- Kial?
- Mi ti-timas la chapelon! Mi unuafoje vidas, ke chapelo
promenas tra chambro.
- Sed povas esti, iu tiras ghin per shnureto?
- Nu iru kaj rigardu.
- Ni iru kune. Mi prenos hokeilon. Se ghi ekrampos al ni, mi
bategos ghin per la hokeilo.
- Atendu, ankau mi prenu hokeilon.
- Sed ni ne havas alian hokeilon.
- Do, mi premos skian bastonon.
Ili prenis la hokeilon kaj skian bastonon, malfermetis la
pordon kaj enrigardis en la chambron.
- Kie do ghi estas? - demandas Vadiko.
- Jen tie, apud la tablo.
- Tuj mi bategos ghin per la hokeilo! - diras Vadiko. - Nur
ke ghi alrampu pli proksimen, vagulacho!
Sed la chapelo kushis apud la tablo kaj ne movighis.
- Aha, ghi ektimis! - ekghojis la knaboj. - Timas rampi al
ni.
- Tuj mi fortimigos, - diris Vadiko.
Li komencis frapadi per la hokeilo kontrau la plankon kaj
krii:
- Hej, ci, chapelo!
Sed la chapelo ne movighis.
- Ni prenu terpomojn kaj komencu jhetadi ilin al ghi, -
proponis Vovko.
Ili revenis en la kuirejon, kolektis terpomojn el korbo kaj
komencis jhetadi ilin en la chapelon. Jhetadis, jhetadis,
fine Vadik trafis. La chapelo kiel eksaltis supren!
- Miau! - ekkriis iu. Kaj jen, el sub la chapelo elshovighis
griza vosto, poste kruro, kaj poste la tuta katido elsaltis.
- Vasjko! - ekghojis la knaboj.
- Vershajne, ghi sidis sur planko, kaj la chapelo falis sur
ghin de sur la komodo, - divenis Vovko.
Vadiko kaptis Vasjkon kaj komencis ghin chirkaubrakadi.
- Vasjko, kara, kiel do vi estighis sub la chapelo?
Sed Vasjko nenion respondis. Ghi nur snufis kaj fermadis
siajn okulojn pro lumo.