PRI RUSIA E-MOVADO (8)

• Kiu ekamis kaj lernis Esperanton, tiu amos ghin dum tuta vivo kaj opinios
  sin esperantisto, ech se li ne okupighos pri ghi dum jaroj. Poste povos
  okazi, ke aliaj homoj trovos lin lau adresaro kaj instigos reokupighi pri
  Esperanto. Per aliaj vortoj: povas ekzisti aktivaj e-istoj kaj pasivaj
  e-istoj, kaj ankau la lastaj havas rajton esti membroj de REU.
  Kio pleje malutilas al Esperanto, estas EKSIGO el REU pro nepagado de grosha
  jarkotizo. Tiel la REU-ve-gvidantoj chiujare produktas malamikojn de
  Esperanto.
  
  Per kolektado de groshaj jarkotizoj ghi richighos neniam, kaj ankau neniam
  kolektos sufiche da membroj.

• Mia privata opinio estas, ke ni ne simple babiladu, sed aranghu seriozajn
  diskutojn pri E-movado, proponadu utilajn aferojn ktp. Sed praktike la vivo
  de chi tiu dissendolisto montris, ke "gvidantoj" de REU kapablas nek por
  tio, nek por alio. Do, nia movado reale estas "sen-kapa" kaj estas ege
  bremsata pro tio.
  
  Chu ni kreu (almenau virtuale) ian novan tut-Rusian E-organizajhon? Kion vi
  pensas? En estraron de tiu organizajho povus eniri chiuj rete atingeblaj
  elstaraj rus(i)aj esperantistoj. Mi jam dum longa tempo pripensas
  tiun aferon. Necesas ja ion fari, iel batali kontrau tiu paralizanta teamo
  de "eternaj gvidantoj".
  
  Oni povus krei specialan dissendoliston por tio, sed eble ech estus pli bone
  uzi dissendolistojn - "esper-rus" kaj "rus-esper". Kaj en perspektivo
  komenci eldonadon de speciala dissendo (organo de la proponata virtuala
  organizajho) che "subscribe.ru". Oni ne subtaksu virtualecon! Ja internacia
  E-movado mem komencighis virtuale, per leteroj de Zamenhof.

• REU konsistas el (ridinde diri) chirkau 150 homoj. Konduki organizitan
  E-movadon ghis tia mizera nombro - chu tio ne estas perfido? Kaj mi ja
  dekfoje skribis, kion necesas fari. Mi povas ripeti. Sed ili ja ech ne
  respondas al miaj proponoj au tuj forjhetas ilin. Ili sufokos chies
  iniciaton.
  
  Kion fari en tia situacio? Mi vere ne scias. Sed estas klare, ke, se ni
  volas progresigi Esperanton, ni devas ne nur ion konstruadi, sed
  (bedaurinde) ankau bataladi kontrau tiu putra REU. Necesas shanghi la
  estraron, sed kiel, se plimulto da nunaj esperantistoj estas kontentaj pri
  sekteco de E-movado!
  
  Certe, ni povas labori por Esperanto, shajnigante ke REU tute ne ekzistas.
  Sed REU-estraro alproprigos chiujn fruktojn de nia laborado. Ili ja estas
  "gvidantoj" de la movado!

• En nia E-movado demokratio ne ekzistas. REU ne obeas sian propran
  statuton. Ne eblas demokratie shanghi la estraron.
  
  Demokratiaj elektoj KVAZAU ekzistas, sed envere tio estas trompo.
  Unue, ili okazas lau nekomprenebla periodeco. Due, la estraro jam anticipe
  estas decidinta, kiu kiun postenon okupos. La "elektoj" estas nur
  formalajho. La "kongresoj", kiujn aranghas REU, ne estas seriozaj kongresoj
  de chiuj rusiaj esperantistoj. Tiuj "kongresoj" estas simple kunvenoj de
  amuzighemuloj, kiuj deziras agrable pasigi tempon kaj vochdonas por tiu,
  kiun oni proponas.
  Trie, la kandidatoj ne prezentas programon, nek planon, nek faras promesojn,
  nek klarigas diferencon dis de aliaj kandidatoj. Ekzemple, s-ro K. ghis nun
  skribis nenion tian. Tio estas signo de malestimo al esperantistoj, al kiuj
  li devas (teorie) servi.

• REU plenumas nur unu taskon: organizadi amuzajn tendarojn. REU do estas
  ali-nominda je "ERA" - Esperantlingva Ripozo kaj Amuzo. Tiam ghi ne estos
  riprochebla.

• Nunaj REU-membroj konsistas el kontentuloj, kiuj estas tre malmultaj.
  Chiu, kiu ne estis kontenta kaj konsenta kun REU-metodoj, foriris el
  E-movado. Estus utile retrovi tiajn homojn kaj proponi al ili alternativan
  E-organizajhon.

• Dum REU restas "vizagho" de Esperanto en Rusio, ghi (Esperanto) eterne
  restos ridindajho por la publiko. Ghi eterne restos fremda, sencela,
  senidea, senperspektiva sekteto de stranguloj (kaj tio estas vera, se jughi
  pri Esperanto lau la REU-estroj).

• Necesas rezigni nuran amuzighemon. Esperanto estas unika invento, kiu devas
  shanghi tutan vivon de la homaro. Kvankam REU-estroj, kiuj scipovas nur
  babili Esperante pri bagateloj, nur lerte danci kaj laute kanti, ne shatas
  pensi pri gravaj problemoj. Ili kreis sian propran mondeton, kie ili kashas
  sin for de la Granda Vivo. Ni devas revivigi Esperantismon tian, kia ghin
  iniciatis Zamenhof.

• Apero de SEJToj jam vershajne estis iusence malprogreso. Ghi markis venkon
  de pure amuzema "movado", malfavore al ideologiaj, politikaj kaj gramatikaj
  demandoj. Nun ni devas reveni al tio, kio ekzistis malpost SEJToj.
  
  REU-estraro estas kvazau ship-estraro. Se la shipo navigas ne tien au tute
  staras surloke, se maristoj konstante dancas kaj kantas sur ferdeko anstatau
  labori, tiam evidente kulpas la kapitano(j), kiu(j) aranghis tian ordon. Tia
  shipo neniam atingos sian celon!
  
  Agado de REU-gvidantoj fojfoje (por ne diri: ofte au chiam) estas tiom
  stulta, ke normalaj homoj simple forkuras el la movado. La movado sekve
  ighas tiom malmulthoma, ke tiuj "gvidantoj" sur ghia fono brilas kiel
  "unuarangaj steloj". Pro tiu simpla kauzo ili tute ne bezonas kreskon de
  E-movado. Se ili deziras kreskon, do nur je novaj adorantoj kaj ludemuloj.

• Taugaj homoj ekzistas, sed la REU-"gvidantoj" ne proponas al ili postenojn.
  Ili proponas postenojn, nur lau lojaleco. Ne gravas, ke la homo nenion
  faros.
  Estas tasko de bonaj gvidantoj - rimarki, subteni kaj postenigi chiun
  kapablan homon. Bedaurinde, ghis nun dominis alia sinteno: ignorado,
  indiferenteco, jhaluzemo ktp.

• Gvidanto devas forgesi pri siaj personaj interesoj kaj fari tion, kio estas
  necesa por la organizajho. Eble, REU-estroj faras maksimumon de tio, kion
  ili povas; sed la rezulto ne estas kontentiga, tial valoras serchi aliajn,
  pli kapablajn homojn.
  Jen, ekzemple, A.M. Li estas kompetentega esperantologo, filologo, docento,
  verkisto. Kial ne proponi al li la postenon de REU-prezidanto? A.M. bone
  vidas mankojn en REU-agado, do eble li povos plibonigi la situacion. Ke li
  ne loghas en Moskvo, tio en la interreta epoko ne tre gravas.
  Bonega kandidato por tiu au alia posteno estas N.S. Li estas jhurnalisto,
  verkisto, unuvorte homo kapabla komunikighi kun amaskomunikiloj kaj publiko.
  N.S. kapablas verki interesajn artikolojn en ambau lingvoj.

• Agado de REU estas sekteca, kaj tial ghiaj gvidantoj ne povas chirkauigi sin
  per kapablaj homoj. Se REU pli uzus rusan lingvon, se ghi povus fari bonajn
  prezentadojn kaj konferencojn en lernejoj kaj aliaj publikaj lokoj, ghi
  povus allogi simpatiantojn (kaj ne nepre devigu ilin lerni Esperanton!),
  kiuj helpos kaj jure, kaj finance, kaj chiel.
  
  Esperantisto, kiu faris kaj faras ion tre utilan por Esperanto, jam pruvis
  sian taugecon por esti REU-estrarano. Akceptinte lin, oni simple nur
  konstatus tiun fakton.
  
  En Rusio jam ekzistas fajnega tavolo de kompetentaj esperantistoj,
  disjhetitaj tra la tuta landego. Simple necesas unuigi ilin.
  
  Ekzistas "elito" de tre kompetentaj rusiaj esperantistoj, kaj ili plejparte
  ne partoprenas REU-agadon. De alia flanko, plimulto de REU-estroj ne
  apartenas al la "elito" (char ne okupighas pri interlingvistiko, ne verkas
  artikolojn ktp). La solvo estas simple akcepti en la estraron chiujn
  "elitanojn". Ili de-fakte jam estas REU-estraranoj; ili ne estas
  REU-estraranoj de-jure nur tial, ke REU ne estas sana organizajho de chiuj
  rusiaj esperantistoj; nuna REU estas ia infaneca grupo, ia klano kun
  limigitaj interesoj kaj kapabloj.

• Kiel ordinara esperantisto, s-ro K. rajtos fari chion, kion li volas, kaj
  neniu rajtos riprochi vin, se li ion ne faros. Sed NUN li ne rajtas fari
  chion kion li volas kaj kiel li volas; li DEVAS fari chion tiel, kiel estas
  plej utile por la movado. Se li ne faras tion, li objektive MALHELPAS al la
  movado.
  
  Ni pasagheroj rajtas postuli de kapitano, ke li navigu al nia celo, kaj li
  ne rajtas respondi: "Mi navigos tien, kien mi volas!"
  Nia shipo bezonas novan kapitanon!

• Ni batalas por ke Esperanto ighu oficiala kaj komuna lingvo de la tuta
  homaro. Multaj homoj subtenas tiun celon, ech se ili ne lernas la lingvon.
  Kaj tiaj homoj povas esti tre utilaj al ni. De alia flanko, multaj
  E-babilantoj estas por ni tute senutilaj. Sekve, ne instruado de la lingvo
  mem estu nia chefa tasko. Nia chefa tasko estu konvinkado de amasoj pri
  utilo kaj akceptindo de Esperanto.
  Propagando de Esperanto kaj instruado de Esperanto estas diversaj aferoj. Se
  ni bone propagandos E-on, homoj mem volonte lernos ghin. Sed se ni malbone
  propagandos, nur tre malmultaj homoj lernos la lingvon, kiom ajn ni penadus
  instrui ilin.

• REU-estroj strebas ne lasi aliajn homojn en sian "preskau privatan" rondon.
  Ilia klano "privatigis" Esperanton, kaj ili tute ne bezonas aliajn en la
  estraro. Ja saghaj novuloj neeviteble konfliktos kun ili.

• La elstaraj (menciitaj kaj ne menciitaj) esperantistoj jam pruvis siajn
  kapablojn kaj utilecon. Ne ili devas peti akcepti lin en la REU-estraron,
  sed la REU-estraro devus humile kaj insiste petadi ilin estraranighi.

• Kiel mi jam diris, estraro de REU devas konsisti el chiuj plej elstaraj
  rusiaj e-istoj. Ili okupighas pri diversaj direktoj de E-agado, sekve ankau
  laboro de REU estos diversflanka kaj elstara.
  
  Lau nuna kutimo, REU-estraron rajtas eniri lojalaj plenumantoj kaj
  obeantaj la agadon de la reganta REU-teamo. Tia politiko kondukas al
  neevitebla putrado de la organizajho. Homoj, pli saghaj ol la REU-estroj,
  ghis nun havas neniajn shancojn eniri la estraron, char ili memkompreneble
  havas siajn proprajn preferojn kaj ideojn.
  Envere estraro devas esti ne artefarite kompilata de la REU-estroj lau ilia
  gusto, sed ghi devas formighi nature el homoj, jam pruvintaj sian talenton.

• Nia tasko, eble, devus esti - unuigi chiujn plej saghajn esperantistojn kaj
  krei virtualan alternativon de REU.
  Ni kolektos bukedon el chiuj elstaraj rusiaj esperantistoj (bedaurinde, nur
  rete kontakteblajn), kaj tio ne estos formala strukturo. Chiu estos unika
  kaj neanstataugebla, chiu laboros en sia shatata kampo. Tia devas esti
  normala, sana E-asocio.
  
  Ni provos krei virtualan rusian E-organizajhon kun propra konsilantaro (au
  Centra Komitato), kien eniros chiuj plej bonaj rusiaj esperantistoj. Laboron
  de tiu organizajho rajtos partopreni ech neesperantistoj - homoj, ne
  sciantaj la lingvon, sed interesighantaj pri ghi. Tiu organizajho kreskos
  kaj firmighos, kaj finfine ghi anstatauos la nekuraceblan REU-n.

• Antau 2,5 jaroj mi proponis fari du shanghojn en la Statuto de REU:
  a) mencii, ke REU havas DU laborlingvojn: Esperanton kaj rusan (sed ne nur
  Esperanton, kiel ghis nun);
  b) mencii, ke REU sin gvidas per principoj de internaciismo kaj patriotismo
  (sed ne nur internaciismo, kiel ghis nun).
  Miaj proponoj estis ignoritaj, malgrau kelkfoja ripetado!

• REU-estroj uzas REU kiel nuran instrumenton por memreklamo. Reklamado de
  Esperanto ilin ne interesas, kaj chiu helpo de "flankuloj" (el ekster ilia
  "teamo") por ili ne estas bezonata. Chiu kritiko estas akceptata de ili kiel
  "malamika atako". Jen tiaj homoj pretendas monopolan gvidadon de E-movado en
  Rusio...

• Kiel montras praktiko, reala programo de la nuna prezidanto estas: teni
  membrokvanton de REU sur minimuma nivelo; prizorgi pure amuzan enhavon de
  E-agado; kiel eble pli longe resti en la estraro; ignori agadon de
  "nelojalaj" esperantistoj; bremsi kaj malhelpi chiujn perspektivajn ideojn,
  kiujn li ne kapablas realigi ... ktp.
  
  Se ekzistus en Rusio ia treege sagha malamiko de Esperanto, li povus elpensi
  nenion pli brilan, ol nuna REU. Ghi ja rolas kiel efika shtopilo por
  progreso de Esperanto-movado.

• En Rusio vivas miloj da esperantistoj, sed en REU estas nur chirkau 100
  homoj. Pripensu tiun fakton.

• Programo de bona kandidato por REU-prezidanteco povus enhavi sekvajn
  celojn:
  
  1) kreskigi membraron ghis 1000 (minimume).
  Ghis nun kresko de membraro estas artefarit b r e m s a t a.
  
  2) komenci eldonadon de  r u s l i n g v a  jhurnalo pri Esperanto.
  La proponata jhurnalo temus ne pri novajhoj de la esperantista sekto, sed
  pri internacia lingvo ghenerale. Tiu temo estas interesa por multaj homoj
  
  3) krei richenhavan dulingvan interret-portalon pri Esperanto, kun
  ligiloj al E-kluboj, nomaro-adresaro de esperantistoj, biblioteko,
  forumo ktp.
  
  4) kompili, enretigi kaj laueble eldoni grandajn E-R kaj R-E vortarojn
  (kompareblajn kun PIV).
  
  5) akiri imponan domon en Moskvo, kiu servos ankau kiel hotelo,
  kongresejo, bibliotekejo ktp.
  (kiam la organizajho estos amasa, tiam ankau mono aperos)
  
  6) malfermi librovendejon "Esperanto". Krom libroj pri kaj en Esperanto, la
  vendejo povus vendadi E-insignojn, flagetojn, suvenirojn, bildkartojn,
  kajerojn kaj skribilojn kun E-simboloj, ktp.
  
  7) eldoni novajn bonajn lernolibrojn, ilustritajn E-librojn por
  infanoj, alian interesan literaturon.
  
  8) akiri autobuson kun granda surskribo "Esperanto" por turismaj
  celoj.
  
  9) krei laueble perfektan traduk-programon rus-Esperantan.
  
  10) krei dokumentajn filmojn pri Esperanto, pri Zamenhof kaj atingi
  ilian montron per centraj TV-kanaloj.
  
  11) krei televidan instruan E-kurson.
  
  Chu vi pensas, ke tiu programo estas utopia? Tute ne. Ghi estas utopia nur
  kun nuna estraro. Kun alia, kapabla, estraro kaj kun amasa membraro eblos
  chion tion realigi. Almenau, strebado al tio jam estos progreso. Por chiu el
  11 punktoj oni povus krei iniciatan grupon. Kun helpo de neesperantistaj
  amikoj, laboro ekbolus. Sed nuna "movado" estas simple infana ludado, kiu
  nur forpushas chiujn saghajn homojn, kiuj ekinteresighas pri Esperanto.

• Esperanto povus esti bazo por tuta industrio kun miliarddolara kapitalo.
  Ghin ja bezonas la tuta homaro! En Esperantio povus aperi sia "Bill Gejts"!
  Nur kredu tion kaj ne serchu speciale obstaklojn, por pravigi sian propran
  sektemon!!

• G.Kokolija eldonadas gazeton "REGo". Sed kiel organo de REU ghi tute ne
  taugas. Ghi estas pure E-lingva bulteneto por sektanoj. Chefa temo en ghi
  estas priskribo de okazintaj kaj okazontaj renkontighoj. Kiel privata
  gazeto, "REGo" certe rajtas ekzisti kaj ech estas utila, sed kiel organo de
  REU (kio ghi fakte estas dum s-ro Kokolija restas REU-prezidanto) ghi estas
  malutila, char misprezentas esperantismon.
  
  Devas esti alia, pli serioza, ruslingva au du-lingva gazeto. Ghi devas esti
  interesa al popolo. En ghi oni devas skribi pri paco, pri futuro, pri amo
  inter homoj. Devas esti artikoloj pri historio de mondlingvoj, pri Zamenhof,
  pri historio de Esperanto. Devas enesti lecionoj por komencantoj kaj
  artikoletoj por tiuj, kiuj volas pli bone ellerni la lingvon.

• Ghenerale, amasa E-organizajho estas dezirinda. En 30-aj jaroj en Sovetunio
  SEU havis mildekojn da membroj. Kvanto transiros en kvaliton - aperos ankau
  vera E-kulturo, verkistoj, esperantologoj, eldonistoj, komercistoj,
  organizantoj ktp. Sed dum REU-n regas tiu sama malkapabla sed memkontenta
  teamo (Kokolija-Grigorjevskij-Gudskov), kvanta kresko estas nek ebla nek
  dezirinda por ili. Tial ili ne varbas freshajn homojn al REU.

• Mi volas alvoki rusajn esperantistojn: tajpu! tajpu! tajpu! Mi scias, ke
  multaj el vi kapablas nek verki, nek traduki. Sed almenau tajpi povas chiuj.
  Ekzistas multe da interesegaj paperaj dokumentoj, artikoloj, tradukoj,
  lernolibroj, verkoj... Preskau chiu sperta e-isto havas iujn. Sed dum tiuj
  dokumentoj restas sur papero, ili restas posedajho de tre malmultaj
  felichuloj. Enretigite, ili venus en dispono de chiu deziranto. Jen bonega
  kampo por laboro. Tamen kun bedauro mi observas chies pasivecon,
  mallaboremon, senideecon...