Ниже мы предлагаем стихотворения русских поэтов, писавших на эсперанто. Все произведения переданы нам и подготовлены к публикации Е.С. Зайдманом. Все они воспроизводятся по журналу "La Esperantisto" (далее - "LE"). Номера и даты выхода журнала в каждом случае - оговорены.
С. Прохоров. (http://www.gosha-p.narod.ru/Esperanto/List_esp.htm)

Feliks Zamenhof (FEZ)              *** Kiam juna antau jaro mi militon iris, al knabino mia kara mi adiau diris. Amon, kredon ghis la morto jhuris ni en ploro kaj ringeton kun jhurvorto shanghis por memoro "Prenu ringon, kara mia, portu ghin sur mano, kaj ghi estu gardo via ringo-talismano. Se delogi vin la lerta provos junularo, gardu, gardu vin, ne sperta, gardu, mia kara..." Pasis jaro: Post milito kun enua koro hejmen venis mi, vundito en... malghusta horo En laubeto, sur benketo nia antaujara amon mia knabineto ghuis... kun najbaro. Al la brusto alpremata en pasia flamo shi forgesis pri soldata ringo, jhuro, amo. Ringon mian, ruzekora, portis mia kara kaj apude pli valora brilis... la najbara "LE", 1892 VERSAJHO SEN FINO Lin vidis en ghardeno - Ekplachis li al shi Shi nomis sin Heleno, Anton sin nomis li. Ekamis la konato Kaj reciproke shi. Post paso de monato Shanghighis "vi" per "ci". Someraj tri monatoj Trapasis dolche for, Kaj niaj geamatoj Jam estis kor' che kor'. Kaj per solena beno De l'pastro en la fin' Antono kaj Heleno Jam estis edz'-edzin'. En charma harmonio Ekvivis edz'-edzin'. Najbaroj kun envio Rigardis lin kaj shin. Sed baldau edzo estis Plej malfelicha hom', Kaj jam tre ofte restis Li ekster sia dom'. Kaj fine eksedzighis Antono kaj Helen: Belul' iu alighis Al shi en la gharden'. Lin vidis en ghardeno = ............... ............... August'.......(K.T.P.)  "LE", 1892, 4

V.Devjatnin ANGHELO (Lermontov) En mezo de nokto en blua chielo Traflugis kaj kantis plej bela anghelo. Kaj nuboj kaj steloj kaj lun' en irado Atentis kun ghojo je l'sankta kantado. Li kantis felichajn, neniam pekantajn Spiritojn kun Di' en chielo loghantajn; Li kantis pri Patro chiela kaj tera - Kaj lia laudado ne estis malvera. Animon tre junan en brakoj li tenis En mondo malgaja naskighi li venis Kaj nomo de l' kanto en juna animo Restadis sen vort', sed kun viva estimo. Tre longe en mondo ghi estis premata Je revo mirinda pri Di' plenigata! Kaj shanghi la kanton de l'sankta sincero Ne  povis por ghi chiuj kantoj de l'tero. "LE", 1892, 9 MALLIBERULO Ne besto sovagha, fermita en kagho, De cheno fortika sin tiras, Ne gaja birdeto, kaptita per reto, Pri fresha aero sopiras, - De cheno sin shiras, senfine sopiras Junulo tre bela, tre brava!.. Predikis li veron, justecon, liberon, - Kaj pensis, ke estas li prava. Revanto ne vidis, ke chiuj nur ridis Je lia parolo sovagha: Lin amo inspiris, sed chiuj rediris, Ke estas li homo malsagha. Li multe suferis, li multe esperis, Li kredis, ke venos libero, - Kaj ree kun flamopredikis pri amo, Pri paco tutmonda, pri vero. Ho, kia eraro!.. Neniam homaro Resonos al vocho predika: Ghi estas prudenta kaj tial sensenta Al voko malforta, amika. Sed li ne silentis: li pensis, li sentis, Ke homoj lin fine komprenos, Ke chiuj amikoj al liaj predikoj De chie kun ghojo alvenos. Kaj jen rezultato: li en kazemato En sharghaj katenoj nun sidas, De cheno sin shiras, senfine sopiras Kaj vane liberon avidas. "LE", 1893, 12 PECETOJ EL "DEMONO" En aera oceano Sen remiloj kaj sen veloj Naghas bela karavano De graciaj lumaj steloj. Inter kampoj travideblaj En arkajh chiela alte Flugas nuboj nekapteblaj En lanuga ar' senhalte. Jen disighas, jen kuniras - Ili tute ja ne ghojas Kaj estontan ne deziras Kaj pasintan ne malghojas. Vi en tago pli turmenta Rememoru nur pri ili, Estu vi al ter' sensenta Kaj senzorga, kiel ili.

L.Sokolov FANTAZIO Chiutage chiam la deziroj, Chiutage revoj kaj la revoj! Ofte mi ravita per la diroj Kun rapido de malgrandaj mevoj Flugas en la aktivecon gloran Kaj trovante pacon tie sole, Kun bedauro tute kontrauvole Mi revenas en vantajhon floran!..  "LE", 1892. 9

J. Seleznet VENTEGO Kiom da sentoj kaj kiom da fortoj Mi en la brusto konservas, Sed en sensenca kruela la sorto Ili al bono ne servas! Blovas en kampo ventego bruanta, Min en la kampo invitas, Kuras ventego, ekstere fajfanta, Fortojn dormintajn ekscitas. Sed al la fortoj bariloj alstaras, Kaj mi ne vidas liberon; Laca en kagho nenion mi faras, Vane sentante koleron. Kaj la ventego jam pli ne revenas: Ghi trarapidis kun forto; La mallibero pli forte min ghenas En senindulga la sorto. "LE", 1893, 1 REVO Tre potenca ghi estas, la revo fluganta, Chirkauita de flora ornamo. Ghi similas je nubo malluma, tondranta, Ghi similas je lumo de amo. Ghi allogas al maro da bluo, da helo, Al brilado belega de tago, Au ghi fulmojn kaj tondrojn de nuba chielo Prezentadas al nia imago. Au flugante en ia bluajho radia, Super ondoj de maro ghi pasas, Tre belega, pasanta kun son' melodia, Mallumecon misteran ghi lasas. Kaj por ghi ne ekzistas la spaco, nek tempo Kaj nenio  baranta ekzistas; Ghi nin logas al floroj, al verda printempo, El mirinda ghi sole konsistas. "LE", 1893,1 PRINTEMPO Aperis kantado belsona Kun hela printempo al ni: Revenu, espero bondona, Vekighu, dormanta geni'. Alflugu akordoj al koro De l'hela printempa chiel' Kaj venu por nia laboro Utila kaj bona akcel' "LE", 1894,12 REFORTIGO Mi forte ekflugos en malproksimecon, Sufiche jam kanti nun nur malgajecon, Pli baldau revenu juneco kaj forto, Forflugu premanta malghojo de l'sorto, Kaj sen rerigardo antauen, sen timo Ekflugos rapide mi al malproksimo. "LЕ", 1896, 12

I. Lojko KREDO Se longa autuna nun estas vespero. Se nokto ghin sekvos kun pluvo kaj vento, Ni chiam kun forta animo kaj sento Atendu matenon:Ho, vivu espero! Post nokto ja tago, post vintro - somero Necese aperas en sia momento; Finighos ripozo, rompighos silento, Kaj vivo majesta ekbrulos sur tero: Se ech iafoje nin premas doloro, Ne perdu kuraghon: sur nia chielo Ekbrilos potence loganta nin stelo. Kaj riche nin kovros per lumo de gloro. Ne diru per vortoj, ne pensu en koro, Ke vana espero, ke penoj sen celo! "LE", 1893, 10