Grigorij DOLGIN. SPEKTRO DE L' TEMPO (4)

MEZPAROLO

Kara leganto, vojaghante lau poezi-paghoj, chu vi demandis: kial verkas autoro? Chu por "neripetebla memesprimo", kiel postulis eks-sovetia, ankau okcidenta literatur-teorio? Se tiu klarigo konformus al real-kauzo, autoro kontentighus deklami en Diogena barelo. Ver-autoro, majstro ne elsuchas temon el sia fingro. Superante naturajn malfacilajhojn kaj kontrauagon de krud-envia medio, metante sur la karton ech sian vivon, li persiste serchas poezi-farbojn, formulas poezi-informon, kiu resonos en legant-animoj, servos al ilia perfektigho. Fama sciencisto kaj verkisto Ivan Jefremov skribis, ke majstro estas kolektanto de Belo. Belo signifas perfektecon. Perfekteco, kiel la plej altnivela kaj komplika organizado de vivantoj, maksimume kontraustaras al infern-regreso, kiu chiam celadas ruinigi komplikon, reniveligi ghin al sia primitive-amorfa ekzisto. Sekve, en gardado de Belo kaj Racio kashighas la senco de homvivo. Tamen chu nur majstro destinas samon? Cu ajna inteligenta civitano ne povas simil-fari? Bedaurinde, multjarcente uzante atingojn de antauuloj, multaj homoj alkutimigis mir konsumi. Ili nenion donas reciproke, krom bezonata por pan' chiutaga laboro, pro tio ne kontraustarante, sed kontribuante regreson. Certe, ne ajn' estas heroo, ne ajn' povas atingi majstrec-nivelon. Tamen, se vi kapablas ne nur krii "bravo", sed sincer-shati Arton, ankau vi multon povas.

"Shati Arton signifas gardi ghin" - asertis art-spertulo Ghulio Argan (Italio). Gardi, defendante kaj aktive kontribuante E-kulturon, - jen kion povas vi! Mi proponas kolekti kaj eldoni Antologion de nuntempa E-literaturo kaj muziko lau sola kriterio - kvalito. Ne gravas fameco au kvanto. Meksika 16-jara lernantino Konsuelo Velaskes komponis unu kanton "Besame mucho". Ghi ravas Tutmondon jam dum pli ol 50 jaroj. Antologio estas sav-rimedo por ne droni en inform- kaj misinform-diluvoj. Chiam mi serchis aliautorajn perlojn kaj perletojn. Rezigni de egoismo, senti sin kaj sian laboron kiel parton de hom-civilizo, - jen sekreto por sukcesi en ghi, por trovi viv-sencon. Iam perpense mi jhetadis botelojn kun miaj leteroj en hom-oceanon. Nun mi certas, ke ili ne vagabondos longe, ke ili kaj paghoj de l' "Spektro.." trafos samidean-manojn. Mi salutas vtn, kara leganto! Sukceson al vi!

La autoro. Januare 1994


Наталье Бромлей

ЦВЕТОМУЗЫКА ЗЕМЛИ

В полях ромашки белы,
Гвоздики - огнецветы,
А ты попробуй, сделай
Из музыки букеты.
В душе найдутся краски
И нотные страницы.
И будет Мир прекрасный
В глазах твоих лучиться.

Но если радость дарует крылья,
То все в них перья голубые,
Но если море и поднебесье,
То синей птицей взлетает песня.

Синее море,
Зеленое поле -
Это мелодии Нашей Земли.
(муз. повтор)

В полях ромашки белы
И небо голубое.
А ты попробуй, сделай,
Чтоб все цвело с тобою.
Светлеет серый дождик
И прячется ненастье.
Скажи, скажи, художник,
Какого цвета счастье?

Но если радость дарует крылья,
То все в них перья голубые.
Но если море и поднебесье,
То синей птицей взлетает песня.

Синее море,
Зеленое поле -
Это мелодии
Нашей Земли. (2 р.)

Стихи и музыка Григория Долгина

1979 г. г. Одесса

KOLORMUZIKO de l'TER'

(kanto)

Jen belas floroj blankaj,
Jen - kiel fajr-impetoj.
Sed provu vi, ekfaru
Per la muzik' bukedoj.

Kaj, kiel en fabelo,
Audante vian vochon,
Prosperos Mondo hela
Sen krioj, sen riprochoj.

Ho, se flugiloj donacas ghojon,
Elektu bluan aeran vojon!
Se estas maro sub la chielo,
Koloron trovu por via celo.

La blua niaro,
La verda kampo, -
Du melodioj
De nia Ter'... (muz. ripeto)

Jen belas floroj blankaj,
Jen - rughaj, kiel fajro.
Sed provu vi, ekfaru
Pri amo kolor-kantojn.

Disflugas grizaj tristoj,
Forkuras tuj malricho.
Chu vidas vi, pentristo,
Koloron de felicho?

Ho, se flugiloj donacas ghojon,
Elektu bluan aeran vojon!
Se estas maro sub la chielo,
Kolor' trovighis por via celo.

La blua maro,
La verda kampo,
Du melodioj
De nia Ter'! (2 f.)

Vortoj kaj nmziko de Grigorij Dolgin
julie 1985


JEN FELICHO! (kanto)

Ho, longe kiel vokis min
Ne plej fabela land',
Ne glor' dum vojo, ne premi' -
Min vokis ama kant'!

Vidighis chie, kiel song',
Mirakla siluet'
Kun kiu kora unison'
Belsonis en duet':

Refr.:
Jen felicho, jen felicho! -
Nia vivdestin',
Tamen vi ne misatentu
Kaj ne trompu ghin.

Jen felicho, jen felicho! -
Kantas chiu jam:
"Kie Sunon ghoj' renkontas,
Tie festas am'".

Ho, longe kiel vokis min
Ne lando Arkadi',
Ne glor' dum vojo, ne premi' -
La ama melodi'.

De naskigh-hejmo, de patrin'
Multfoje dum printemp'
Rapidas mi, forkuras mi
Kaj postripetas vent':

Refr.
Sed unufoje vidas mi:
Mirakla siluet'! -
De sola, kiu tiras min
Pli forte ol magnet'.

- Al mi vojeto - nur kvartal', -
Tra larmoj ridas vi, -
Kaj mi ne estas ideal'...
Sed sonas melodi':

Refr.:
Jen felicho, jen felicho...

Vortoj kaj muziko de Gngorij Dolgin
1985 j.

СЧАСТЬЕ РЯДОМ! (песня)

Ту, что красавиц всех милей,
О, где я не искал? -
Средь кипарисовых аллей,
Средь недоступных скал.

Являлся всюду, точно сон,
Волшебный силуэт.
Два сердца бились в унисон
И слышался дуэт:

Припев:
Счастье рядом, счастье рядом! -
Только оглянись...
Ты узнай - не обознайся
И не разминись.

Счастье рядом, счастье рядом! -
Все вокруг поет.
- Где зарю встречает радость,
Там любви восход!

И даже десять тысяч лет
Я б не устал мечтать,
О том, что где-то милой след
Сумею отыскать.

От стен родных, от берегов,
Манящих по весне,
Спешил в неведомое вновь,
И ветер вторил мне:

Припев.

Но вот вернувшись в сотый раз,
Объехав целый Свет,
Узнал сиянье милых глаз,
Волшебный силуэт.

- Ко мне пути один квартал, -
Встречаешь ты, смеясь.
Но не напрасно ты мечтал,
Ведь песня родилась!

Припев:
Счастье рядом, счастье рядом...

Музыка и стихи Григория Долгина
май 1970 г. г. Одесса


AL VI, CINDRULIN' MIA BELA...

Renkontis mi vin, nur la koran alvokon audante.
En vintra la urbo, en bru' antau via rigard'
Aperis ne simple strangul' kaj ne preteriranto,
Sed hom' kiu revis pri sama renkonto kun ard'.

Tremetaj la lipoj al mi ion flustris konsterne
Kaj vi ne hazarde ektimis, ke iru mi for.
Vi shajnis al mi travidebla kaj tute sincera,
Sur negho ja staris vi kvazau glacia amfor'.

Turnighis la arboj, miksighis real' kun fabelo
Kaj Sun' februara trembrilis tra knara branchar'.
Ho, kiel kviet'- ne sufichis por nit mia bela, -
Por kiso karesa forestis kurten-foliar'.

Chu lasos vi min? Chu forkuru mi? Vintro kaj vento
Ne devas decidi: chu doni permeson por Am'.
Ne sorcha fabel' nin kunligis, sed en la momento
Ni kreos Printempon per forto de nia korflam'!

aprile 1987


KISO (kanto)

La senchesa amkonfeso,
La promeso de kares',
Dolcha kiso sen permeso,
Ghis frenezo, ghis forges',
Ghis frenezo, ghis forges'.

Refr.:
Jen stela horo -
Anima flam'!
Ja kahtas koro
Nur pri la Am'.

Sonoj de la violono
Dronas en arbara kron'
Kaj imponas la admono
En belsona amkanzon',
En belsona amkanzon'.

Dormas Mondo. En la korto
Nur audighas sola vort'
Pri felicha homa sorto
En konkordo ghis la mort',
En konkordo ghis la mort'.

Refr.:
Jen stela horo -
Anima flam'!
Ja kantas koro
Nur pri la Am'.

Jen stela horo,
Jen stela horo!
Anima flam'!
Anima flam'.

Vortoj de Semjon Vajnblat,
muziko de Grigoiij Dolgin.
1984, u. Odeso


AMO kaj SORTO

Ho, kiu tiras min pli forte ol magnet'
Ne sole ghis, sed poste kisoj dolchaj, -
Admiras vi reale kaj en songhoj -
Ekzistas Am', se estas vi, Anet'.

Briligas Mondon vi, kaj tial unufoje
Envia Sort' ekstaris inter ni.
Angoras vi: "chi ne permesos ghojon,
Felichon rompos - tion sentas mi".

Ho, kiu tiras min pli forte ol magnet',
Ne ploru, kara, tio estas vera -
Defi' al Sorto estas tro danghera,
Sed kunas ni... Chu amas vi, Anet'?

- Chu amas mia kor'? Sendormaj niaj steloj
Al vi rakontos. Sed kruela Sort'
Sonoran mian vochon jam forshtelis,
Atendas nian belan kanton mort'.

Ho, kiu tiras min pli forte ol magnet',
Auskultu, chie venkas Esperanto,
En chiu kor' solenas kanto -
Sonora nia kanto, ho Anet'!

1984, 1985 j.


CHU Ml BEDAURAS (romanco)

Chu mi bedauras pri floranta Majo,
Se flavas jam folioj en arbar'?
Se flugas mia voch' ne tra malgajo -
Nur tra velkinta ora foliar',
Al vi se flugas ghi tra foliar'.

Chu cedas mi nuntempe al enuo?
Chu sendas mi riprochon al la Sort'? -
Se rememor' pri nia rendevuo
Denove sonas kun mirakla fort',
Denove brilas kun mirakla fort'.

Silentas la gitar' dum nokt' antuna,
Sed ne silentas nia najtingal'.
En mia songh' vi chiam restas juna,
En mia songh' vi chiam - en real' - .
Memor' de l' amo restas en real'!

Ho, se por Am' ne gravas la kondichoj,
Se en animo vivas melodi', -
Nur voku bluan birdon de l' felicho
Kaj ghi aperos kvazau sunradi',
Ne preter-lumos via sunradi'!

Chu mi bedauras pri juneco verda?
Chu serchas mi la florojn de l' esper'? -
Se la rigard' sen floroj ech, sen herbo
Al mi parolas pri la primaver',
Parolas pri eterna Primaver'.

Vortoj' de Grig. Dolgin
Muziko de Grig. Dolgin kaj de Irina Segal.
februare 1986.


KALENDARO (kanto)

Chu memoras vi la Primaveron? -
Ardis niaj kisoj dum promen',
Kantis en april' por ni pluveroj,
Dronis majo en cherizgharden'.

En chielo brilis steloj helaj,
Vokis nin antauen nova voj'
Kaj turnighis parkoj, stratoj belaj,
Kaj turnighis mia kap' en ghoj'.

Poste vi ne diris vortojn ardajn,
Char juli' miela pasis jam.
Nian amon ni dividis baldau
Je la"mia" kaj la "via" am'.

Sed ne volis amo sin dividi
Kaj silente ploris sub la lun'.
Unufoje povis vi ekvidi -
Ghi postflugis birdojn en autun'!

Frapis frosto en la domo nia
Per neghega vent' de februar'.
Longe falis unu post alia
Blankfolioj de la Kalendar'.

En chiel' aperis aro grua,
Gutoj kantis kiel sonoril'.
Kredas mi, ke la felicho blua
Al ni venos reen en April'!

Vortoj de Larisa Koptova (en rusa)
Muziko de Grigorij Dolgin
Tradukis Semjon Vajnblat

КАЛЕНДАРЬ (песня)

Помнишь, как с тобой мы встречи ждали?
Помнишь ли ту первую весну?
Пел апрель веселыми дождями,
В белопенных вишнях май тонул.

В темном небе звезды были ярки,
Ты дарил мне теплые слова.
И кружились улицы и парки,
И моя кружилась голова.

Но потом пришли слова другие
В наш медовый липовый июль.
Мы любовь расчетливо делили
Нашу - на "мою" и на "твою".

А любовь делиться не хотела -
Пряталась и плакала тайком.
И однажды вовсе улетела
За осенним птичьим косяком.

В опустелый дом стучала вьюга
Стужей декабря и января.
Падали, кружили друг за другом
Белые листки календаря.

Вновь звенят весенние капели,
В небе - голоса знакомых птиц...
Верю я, что в голубом апреле
Счастье к нам вернется, долетит!
Счастье к нам вернется, долетит...

Стихи Ларисы Коптовой
Музыка Григория Долгина
март-май 1974 г. г. Одесса


* * *

Ho, kial preteriris
Ni unu la alian?
Ne en tumultaj stratoj,
Ne en malhel-arbar'.
De l' amo korbatadon -
Miraklan altiradon
Nur per la naskighdatoj
Disigas krud-fatal'.

Katenoj nevideblaj
Detenas nin, haltigas
Ne en tumultaj stratoj,
Ne en la dens-arbar'.
Sed sola estas vorto -
Eldiru tiun vorton
Por estu geamatoj,
Por lasos nin amar'.

Ne estas mi sorchisto,
Sed mi misteron konas.
Chu mondon hel-kristalan
Vi vidas, audas ghin? -
Se antau miaj strofoj
Ekplorus Mefistofel, -
Post okulhar-petaloj
Jen brilas la anim'.

Ho, kial preteriris
Ni unu la alian?
Chu venos nov-renkonto
Post jaroj-miliard'?
Kaj nianokte luna
Audighas kiso juna,
La sorcha vort' "mi amas"
Kaj la soneta ard'.

marte 1981,
novembre 1993

* * *

Какое наважденье! -
С тобой мы разминулись
Не в сутолоке улиц,
Не в сумрачном лесу.
Любви сердцебиенье,
Взаимопритяженье
Лишь датами рожденья
Разъято на весу.

Незримые оковы...
С тобой мы разминулись
Не в сутолоке улиц,
Не в сумрачном лесу.
Но есть такое Слово,
Ты знаешь это Слово!
Его скажи мне снова,
И я Любовь спасу.

О, нет, я не волшебник,
Но я открою тайну.
Ты видишь мир хрустальный?
Венчальный слышишь хор?
Гранят алмазы-строфы
Наш окрыленный профиль
И плачет Мефистофель,
И твой сияет взор.

Какое наважденье! -
С тобой мы разминулись.
Но если новой встречи
Ждать миллиарды лет?
И ночью полнолунной
Твой смех и поцелуи,
И тихое: "люблю я" -
Сливаются в сонет.

март 1982 г. г. Одесса


La senforna somer-domet' ne varmigis...

* * *

En malvarma stelplena,
En la frua aprila nokt-hor'
Kiu estis por mi vi, ho bril-belulin'? -
Jes, unua,
Tamen tute ne amo - hazard-rendevua
Juna amorantin', elglitanta jam for!
Kiu estis por vi
Mi - strangul'? Chu nur kvina, au deka? -
Kalkuladoj malnoblaj...
Sed violonkorde sonoras la peka
Anim'... Chu ghi estas muzik',
Kiu ardon frenezan jain kronis?
Kial do la floranta printempo finsonis? -
regas vintro anstatau somer'.
Jen sortvengho, kolera la sherco.
Stetoj palas. Chagren-violonas la skerco -
Antau vent', nudigita tremetas la kor'.
Venos hor' por dividi de l'korpo animon,
Venos hor'.
Bona estis mi, bon-malavara...
Kial do vi ne kriis, ho bril-belulin'
En la antauauroraj malvarmaj minutoj? -
Mi pripagis la konton, sed mankis por vi
Simpla varmo, nur varmo - jen kio entute.
Chu varmigi? Ne teon ja... Sed
Al alia, fidela, chu lasi
Malfelichon? - Ne povas frakasi
Mi la koron. Disighu sen pet'.
Per sheleto glacia kovrighos dolor'
Post la nokt' tiel trdmpe-printempa.
Tamen malgrau la pek' restos nia memor'
Pura, kvazau konfeso en templo.
Kiu estis por mi vi, ho bril belulin'? -
Jes, unua
Ankau lasta hazard-rendevua.
Mi adiauas, pardonu vi min.

aprile 1982, novembre 1993



* * *

В эту звездно-холодную,
В эту ранне-апрельскую ночь
Кем была для меня ты, краса несказанная?
Первой -
Не любовью - любовницей жгуче-неверной,
Ускользающей прочь.
Кем был я для тебя?
Может, пятым, десятым наверно?
Счеты, подлые счеты!
А струны у скрипки - звенящие нервы.
Где же музыка та,
Что безумную страсть повенчала?
Где Весна? Неужели она отзвучала?
И - зима... вместо лета зима!
Звезды гаснут, и слышится скорбное скерцо -
На ветру обнаженное сердце.
Что до счета ему, что за дело?
Час пробьет. И при жизни душа отделится от тела,
Час пробьет!
Добрым, щедрым был я...
О, краса несказанная, что же ты не кричала
В предрассветно-холодные эти минуты?
Я оплачивал счет, а тебе не хватало
Лишь тепла, лишь тепла
И домашне-простого уюта.
Обогреть... В самоваре ли чай?
А другой, самой верной - несчастье?
Не поделится сердце на части -
Ты прости, ты прощай!
Боль затянется корочкой льдистой
В это утро обманчиво-вешнее,
И останется чистой
Память грешная, грешная.
Кем был я для тебя?
Кем была для меня ты, Краса несказанная? -
Первой -
Не любовью - любовницей жгуче-неверной.

Григорий Долгин
1-3 мая 1982 г. г. Одесса


CHU VENAS GHOJO sen CHAGREN'?
(balad-kanto)

Ho, junamik', por amfesten'
Rapidas vi al amatin'.
Ne konas vi en la obstin'
Chu venas ghojo sen chagren'? (2 f.)

Demandu vin, demandu shin post charma kiso
Chu longe floras arb-merizo? -
Jen velkas bel' printempa, Kaj defalos
Sur teron floraj blankpetaloj.

Kaj vi sur la agad-aren'
Respondu mem, plenagha homo:
Chu stelon vian, au atomon
Atingos vi sen viv-chagren'? (2 f.)

Se vi meritas, se vi meritas, - abundsomero
Regalos vin per doichvinbero.
Sed baldau vi konscios kun amaro:
Ne longe dauras malavaro.

Tintegas gloro kaj solen'
Post la kreula sunsubiro,
Silentas kiam lia liro -
Ne venas ghojo sen chagren'. (2 f.)

Ghis kiam vi, ghis kiam spiras vi kaj amas,
Ne vane via koro flamas.
Amik', autune pri la sort' ne ploru -
Jen la muzik' en ritm' de 1'koro!
de l'koro...

aprile 197l, januare 1993


* * *

En Mond' kruela vivas mi...
Sed en kruel' chu estas gradoj?
Mi kvazau stranga papili'
Renkont' la fajron mem celadas.

Sen plend' je sorto, sen suspir'
Jen estingighas mia koro.
Pereas mi dum sunsubir',
Sed revivighas kun Auroro!

Kaj lasas min melankoli',
Al mi ridetas montaj pintoj.
Kaj flugas jam ne papili' -
Fieranimo de kreinto!

1974, 1991

* * *

Увы, я знаю: Мир жесток,
Но с чем своя вина сравнится,
Когда душа, как мотылек,
Навстречу пламени стремится,
Когда душа горит огнем,
Зарей вечерней угасая?
Но умирая с каждым днем,
Я вновь с рассветом воскресаю.
И вновь объятья всех дорог
В приливе свежести весенней.
Пусть хоть на день я - снова Бог! -
И жар надежд - мое спасенье!

июль 1974 г.


НЕЛЬЗЯ НАЙТИ, НЕ ПОТЕРЯВ
(песня-баллада)

Зачем, о, юноша, стремглав
Спешить к возлюбленной своей?
В дороге сердце не разбей -
Нельзя найти, не потеряв.

Спроси весну, спроси весну! - и ветер вешний
Метнет навстречу цвет черешни.
Свою красу, свою любовь средь Мая
Весна сама и расточает.

Зачем неукротимый нрав
Тебе, о, зрелый Человече?
Стремлений груз сдержат ли плечи? -
Нельзя найти не потеряв.

Спроси у лета, спроси у лета! - и жаркий ветер
Тебя ли не напоит, не приветит
Дыханьем хлеба, чистотою млечной?..
Но щедрось так недолговечна.

Зачем изведать горечь трав
Хвалы и славы на закате?..
Любовь не думает о плате -
Нельзя найти, не потеряв.

Пока ты веришь, пока ты веришь! - и сердце бьется, -
Будь волей ветра, сыном Солнца!
И пусть в осенний час гитара плачет -
Нельзя иначе, нельзя иначе!

Музыка и стихи Григория Долгина
апрель-май 1971 г.


KOR' de POETO

Где сердцу быть положено? - в груди,
Живому если, это очевидно.
Зачем же трепетно и беззащитно
Оно обнажено?

Зачем к вершинам Разума
И кем над жуткой бездной
В кровавом скрежете железном
Оно вознесено?

Ни жреческий алтарь, ни плаха
Подобного размаха не ведали.
Над сердоликами сердец
Вулкан - кузнец.

Готовя Марсу дань
Иль щедрый дар Урану,
В противоборстве их
Безумно-непрестанном
Живой огонь берет.

И вот меж молотом и наковальней
Живое в радужном овале
Рассветной солнечной зари,
Ты, сердце вещее, гори!

Что ж медлит молот?
Холод космический
Падет, когда
Удар обрушится, удар! -
На плоти маленький комок.

Вулкан жесток,
Но сердце в солнечном овале
И Марсу одолеть едва ли -
В нем свет Земли!

О, Солнце ярое, тебе не допустить,
Чтоб над прообразом твоим глумились?
Изымешь ты дарованную милость -
Не станешь варварству светить.

Феб лучезарный, пред тобой
Весь шар земной.
Раздоры - вздор! -
И нет ни каст, ни вех.
Есть сердце каждому,
И есть одно на всех.

Исполнено восторгов и тревог,
Открытое навстречу всех дорог.
Всем шорохам и запахам лесным,
Всем таинствам и радостям Весны,
Оно спешит унять земную боль,
Лишь о себе не думая нисколь.
И потому, ранимое, оно
Обнажено.
А в Мире света и шелковых трав
Таятся чаши, полные отрав,
Клокочет зла вулкан,
Сметает ураган цветы добра.
Пора
Услышать праведную речь:
"Спешите, люди, уберечь
Свое лицо.
Великое Кольцо* зовет..."

За веком - век.
Наперекор
Инферно , хаосу, туману энтропии,
Мир Ойкумены торопили
Феб лучезарный и Poeta kor',
Poeta kor'...

Поэта сердце! - и сейчас
Оно живет, страдает и смеется.
И по-весеннему поется
В его лучах влюбленным и цветам,
И жаворонку в поднебесье, -
И внемлет песне Земля...

Гляди! -
Где сердцу быть положено. -
В груди.

июль 1979 г.

* См. кн. И. А. Ефремова "Туманность Андромеды".
** См. кн. "Час быка".

Argonautoj aperis inter rokoj Scilla kaj
Hharibda...
Chu ne inter KoGoBo (KShS) kaj CRU
(CEA) trafis la koro?

KOR' de POETO

Trovighi kie devas kor'? -
En brust',
Se vivas ghi - kaj tio evidentas.
Sed kial do tremetas sendefende
Fragila nuda kor'?

Por kio do al pintoj de Raci' levita
Kaj poste antau terureg-abismo
En sangavidan fergrincadon
Jhetita estas ghi?

Nek ach-altar', nek eshafodo
Ne konis
Kruelon kun simila fantazi' -
Altighas Di-Vulkan'
Jen super viv-ruben' pulsanta.

Preparante
Al Mars' tributon,
Au donacon malavaran al Di-Uran'
Por malkonkordi ilin, -
Li koron prenas.

Venas
Fat'. Inter marteleg' kaj fer-amboso
Ankorau viva, en ovalo hela
De l' Auror',
Vi, kor' profeta, flamu!

Do, kial malrapidas marteleg'? -
Frid', kosma frid'
Tuj disvastighos, kiam
Renversos ghia frap'
Sur la buleta karn'.

Vulkan'...
Ne riskos nigra fort'
La koron pereigi.
Char Noosferan* lumon
Radias ghi.

Kaj chu toleros arda Sun',
Vidante
Suferojn de l' id' amata? -
Reprenos ghi favoron donacitan,
Ne lumos plu al barbarec'.

Feb' helradia, antau vi
Terglob' turnighas,
Kvazau sur manplato.
Absurdas malkonkord',
Mizeras homkverel'.

Feb', antau vi
Stultulaspektas limoj, kastoj, -
Nur gravas kor' en ajn
Kaj unusola kor'
Por chiuj.

Plenplena dc admir' kaj de alarm'
Kaj malkashema antau ajna voj',
Ensorbas freshodoron de arbar',
Al Ter-misteroj, al printempa ghoj', -
Rapidas kvietigi chiam ghi
Doloron, ne zorgante nur pri si.
Kaj tial ghi vundema sen mezur'
Suferas.

Mizeras Mond':
En silkherbar'
Kashighas ujoj, plenaj de venen',
Brubolas de koler' Vulkan,
Forpelas uragan'
La florojn....

Ankorau
Ja eslas temp' por ni auskulti
Konsilon saghan:
"Vi. homoj, povas gardi vin,
Kaj dignon vian -
Grand-Ringo vokas vin!"**
Jarcento post jarcent' -
Kaj spite dc infern'***,
Hhaos', nebulo entropia, -
De Ojkumeno-Mondon****
Vekis chiam
Feb' helradia
Kaj poeta kor', poeta kor'.

Kor' de poeto! - ankau nun
Ghi vivas, ridas kaj suferas.
Kaj lauprintempe kanti penas
Poemon lian geamantoj,
Kaj bird-alaud' en subchiel'.
Kaj audas la kantadon
Tuta Ter'...
Rigardu kie balas kor' -
En brusto mia!

julie 1979, januare 1993

* Sfero, en kiu disvastighas racia homagado
** Unio de supernj civilizoj de la Universo
(vidu libron de 1. Jefrcmov "Nebuloz' de Andromedo".
*** lnkilino de regrcsaj kvalitoj akumulighi en
homsocioj au en individul-animoj (vidu libron
de I. Jefremov "Hor' de bovo").
*** Loghata mondo iafi koncepto de antikvaj hejenoj.

<< >>