Chu Esperanto havas literaturon?

Pejno Simono skribis: "...mi forte kontestas, ke ni havas literaturon".

Se ni kreos anglalingvan forumon pri Esperanto, nia chefa tasko estos
inspiri amon kaj kredon pri Esperanto, batali kontrau neinformiteco kaj
skeptikismo rilate ghin. Ni estu pretaj konkorde rebati chiun senbazan
kritikon. Mi pensis, kio okazos se tia "eminentulo" kiel P.S. komencos
prediki tie simonismon. Eble, tio kauzos nenian malbonon, sed nur sub unu
kondicho - se ni chiufoje plej detale kontrauargumentos ghin. Kiel mi mem
respondus al lia supra tezo?

Evidente, sub "literaturo" P.S. komprenas chi tie "originalan literaturon".
Esperanto ne estas nacia lingvo. Sekve, esperantistoj ne estas nacio.
Teorie, Esperanto ech ne estas devigita nepre havi originalan literaturon,
char ghi apartenas al neniu popolo kaj estas destinita por konigi naciajn
kulturojn al aliaj nacioj. Sufichus, ke ghi havu nur tradukitan literaturon.
Literaturo, tradukita en Esperanton, estas grandega. Valorus fari liston de
klasikaj verkoj, kiuj jam aperis en la internacia lingvo. Tiu longega vico
kun Biblio, Korano, Homer, Dante, Goethe, Pushkin, Byron, Andersen kaj tiel
plu, povos konvinki chiun skeptikulon. Per Esperanto oni povas pli bone
ekkoni mondan literaturon, ol per multaj naciaj lingvoj. Des pli ke
E-tradukoj kutime estas pli proksimaj al originalo, ol nacilingvaj tradukoj.

Do, ech se originala literaturo tute mankus en Esperanto, tio neniel estus
argumento kontrau ghi. Sed ni ja scias, ke Esperanto posedas ankau sufiche
ampleksan originalan literaturon. Originala E-literaturo komencighis per
Zamenhof mem kaj kalkulas milojn da titolojn. Amuze, ke ech Simono mem
kontribuas al ghi. Verdire, Esperanta literaturo estas io tute unika, ghis
nun neniam ekzistinta fenomeno, char ghi estas eksternacia, apartenas al
neniu popolo. El chiu vidpunkto, Esperanto estas plej granda kultura
valorajho, kaj ni urghe devas donaci ghin al la tuta homaro. (26.07.99)

N.G.