34. OPTIMISMO KAJ PESIMISMO

Anticipa kredo pri pozitiva (por vi au via grupo) rezulto de iu konflikta, problema situacio estas nomata optimismo kaj male - la anticipa kredo pri negativa rezulto en problema situacio estas pesimismo. Kiam ajn ni trovighas antau nesolvita dilemo, la anticipa kredo igos nin diversmaniere konduti. La homo kiu preskau chiam estas pesimisma, kutime pretos forighi, eskapi el la problema situacio au anticipe akceptos kapitulaci, entreprenos nenion por sukcesigi la okazadojn. Inverse, homo kun optimisma antaukredo en dilemaj cirkonstancoj engaghighos aktive por plibonigi la cirkonstancojn, por shanghi la kondichojn tiel ke sukcesu tio kion li deziras, kaj ke la rezulto vere estu por li pozitiva. Ju pli ofte li havos efektivan sukceson tiel agante, des pli optimisma li estos. Kaj fine li ighos interne tiom sincere certa ke chiam li sukcesos se li nur kredos pozitive, ke lia optimismo farighos lia vivmaniero.

Chu iu de la komenco de sia konscia vivo estos pli au malpli optimisma, pli au malpli pesimisma, dependas de la edukado, de la inhibicioj kiujn ni gajnas en la infanagho kaj nia kapablo pozitive kontraustari la negativajn memsugestajn psikajn procedojn. Se en la vivo oni sukcesas esti chefe optimisma, oni estos entreprenema kaj aktiva, kaj la aktiveco kondukos al rezultoj multe pli ofte pozitivaj ol negativaj. La aktivado kondukos ankau al spertoj kaj scioj kiuj ebligos pliajn sukcesojn. Tial la optimismo kiel pozitiva kredo kauzas che la optimismuloj multe pli da bonshancoj ol che pesimismuloj kaj ankau pli da ghojo pro sukcesoj. Kaj kiam la deziroj kaj celoj tiom ofte shajne hazarde realighis, ke preskau ne plu ekzistas malsukcesoj, oni tiel sincere kredas pri la nepreco de pozitiva rezulto ke oni povas nomi tiun homon bonshanculo. Nature, via sperto iel subkonscie maipermesas al vi ekdeziri ion en tiu momento neeblan. Vi iel intuicie sentas kiujn dezirojn vi rajtas havi por ke vi daure havu sukceson kaj restu optimisma.

Mi devas diri el la propra vivo ke ofte mi entreprenis, aparte en la juneco, riskajn agojn pro la optimisma karaktero de mia personeco, kaj granda plimulto el ili pozitive solvighis. La sukcesoj optimismigis min ankorau pli kaj mi daure entreprenadis kaj riskis. Novaj sukcesoj sed ankau kelkaj malsukcesoj portis novajn spertojn kaj sciojn kiuj dins al mi kiel mi daurigu. Ofte post la okazintaj eventoj kiuj estis komencitaj kun risko, mi povis analizi kaj mi miris kiom da bonshanco mi havis, char nur poste mi povis kompreni kiom da dangheroj efektive estis en tiu entrepreno. Sekve, mi rekomendas optimismon kun iom da singardemo, mi rekomendas en la vivo ion kion mi nomus: principo "multe au malmulte" (diference de la principo "chio au nenio"). La principo "multe au malmulte" signifas ke oni devas che chiu decido akcepti la riskojn, sed neniam tiajn kiuj povus endangherigi chion. Faru tion kie vi riskas multon (kaj kaze de sukceso vi ankau gajnos multon), sed neniam risku chion, tiel ke vi povus kaze de malsukceso perdi chion. Se vi perdas multon, io tamen restas por povi rekomenci denove mairapide kaj pacience, sen riskoj ghis la momento kiam oni havas sufiche por povi denove iom riski. Sed se vi perdas chion, vi ne plu havos shancon.

La dinamismo de la vivo estas ja tia. Chio okazadas, kreskas, aktivas, vivas ene de konstantaj potencialaj dangheroj kaj riskoj. Sed tiuj kiuj estas pli dinamismaj, pli viglaj, pli eltumighemaj, tiuj pli facile evitas la dangherojn. Estas natura legho ke la evoluo mem estas strebado al perfektigho, al totala adaptigho al respektivaj cirkonstancoj. Sed neniam oni atingas la totalan perfektecon. Ech tre perfektaj aferoj devas havi almenau minimumon da malperfektajho. La perfekto estas samtempe la detruo, char la absoluta organizo samtempe estas la totala antauvideblo, sekve la kaoso. Tial la fakto ke la totala perfekteco ne estas ebla, starigas antau nin plian logikan principon: strebi al perfekteco, sed malakcepti la dogmon ke ghi vere ekzistas.